Karabin maszynowy St Etienne Mle 1907
Z Wikipedii
Mitrailleuse Mle 1907 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | Francja |
Rodzaj | ciężki karabin maszynowy |
Historia | |
Prototypy | 1907 |
Produkcja seryjna | 1907 - ?? |
Dane techniczne | |
Kaliber | 8 mm |
Nabój | 8 x 50 mm R Lebel |
Taśma nabojowa | sztywna, 24 lub 30 nab. |
Wymiary | |
Długość | 1180 mm |
Długość lufy | 710 mm |
Masa | |
broni | ~51 kg (na podstawie) |
karabinu właściwego | 25,73 kg |
Inne | |
Prędkość pocz. pocisku | 732 m/s |
Szybkostrzelność teoretyczna | 500 strz./min |
Mitrailleuse St Etienne Mle 1907 - francuski ciężki karabin maszynowy.
[edytuj] Historia konstrukcji
Na początku XX wieku większość armii europejskich dysponowała niewielką ilością karabinów maszynowych które były wtedy traktowane jako broń eksperymentalna. Najczęściej kupowane były produkowane w Wielkiej Brytanii karabiny maszynowe Maxima. Do nielicznych krajów które nie zakupiły ckm-ów w fabryce Maxima należała Francja. W tym czasie armia francuska walczyła głównie w północnej Afryce gdzie woda niezbędna do chłodzenia lufy w ckmie Maxima była trudno dostępna.
Rozwiązaniem był karabin maszynowy z lufą chłodzoną powietrzem. Taka konstrukcja powstała w latach 90. XIX wieku w firmie Hotchkiss (założonej przez Benjamina Hotchkissa). Skonstruowany w tej firmie karabin maszynowy początkowo nie wzbudził większego zainteresowania armii francuskiej. Przełomem była wojna rosyjsko-japońska w czasie której z dużym powodzeniem ckmu Hotchkiss użyła armia japońska. Jednak rząd francuski uznał że lepszym wyjściem niż kupno broni w prywatnej firmie Hotchkissa będzie skonstruowanie wzorowanego na nim kaemu w rządowym arsenale w Saint-Étienne.
Prace nad nowym karabinem zakończono w 1907 roku i w tym samym roku wprowadzono go do uzbrojenia jako Mitrailleuse Mle 1907. Podobnie jak w przypadku innych prób skopiowania opatentowanej konstrukcji karabin maszynowy Mle 1907 okazał się jedną z najgorszych konstrukcji broni maszynowej. Konieczność ominięcia zastrzeżeń patentowych Hotchkissa spowodowała znaczne skomplikowanie konstrukcji. Dodatkowo konstruktorzy z Saint-Étienne wyposażyli karabin maszynowy Mle 1907 w skomplikowany mechanizm służący do regulowania szybkostrzelności (w praktyce całkowicie nieprzydatny, a będący dodatkowym źródłem zacięć).
Eksploatacja Mle 1907 szybko wykazała wszystkie braki tej konstrukcji, a po wybuchu pierwszej wojny światowej armia potrzebowała broni niezawodnej i łatwej w produkcji. W efekcie w 1914 roku podjęto decyzję o wprowadzeniu do uzbrojenia nowej wersji ckmu Hotchkissa oznaczonej jako Mitrailleuse Mle 14.
Początkowo oba cekaemy były produkowane i eksploatowane równocześnie. Próbowano nawet modernizować Mle 1907 dostosowując go do zasilania z taśmy giętkiej o pojemności 250 naboi ale okazało się że zwiększenie szybkostrzelności praktycznej skutkuje przegrzaniem broni i powrócono do zasilania taśmą sztywną o pojemności 24 lub 30 naboi.
Wraz ze zwiększaniem produkcji ckmu Mle 14 produkcję Mle 1907 ograniczano. Po 1916 wycofano Mitrailleuse Mle 1907 z uzbrojenia armii francuskiej. Wycofane z uzbrojenia ckmy przekazano armii włoskiej która wycofała je z uzbrojenia zaraz po zakończeniu wojny w 1918 r.