K-8
Z Wikipedii
K-8 był okrętem podwodnym o napędzie atomowym Floty Północnej Marynarki Radzieckiej.
13 października 1960, na Morzu Barentsa doznał poważnej awarii chłodnicy reaktora, co spowodowało silne skażenie radioaktywne tego akwenu.
10 stycznia 1970, w ramach największych w historii ZSRR manewrów morskich o kryptonimie Okiean, K-8 otrzymał rozkaz rozstawienia 20 torped z głowicami atomowymi w charakterze min w Zatoce Neapolitańskiej. Miały być one użyte dla zablokowania VI Floty USA.[1]. Nie jest wiadomo czy misja ta została wykonana.
8 kwietnia 1970, K-8 uległ poważnemu wypadkowi. W wyniku pożaru w dwóch przedziałach okrętu, załoga została zmuszona do zatrzymania reaktorów atomowych, a jego dowódca zadecydował o opuszczeniu okrętu. Rozkaz ten jednak został cofnięty na polecenia dowództwa radzieckiej floty. Na okręt powróciły 52 osoby (w tym dowódca), które zginęły wraz z okrętem w czasie holowania na Zatoce Biskajskiej.
W czasie eksploracji wraku na jego pokładzie znaleziono tylko 4 torpedy z pełnego ładunku 24, co może potwierdzać fakt rozstawienia zagrody minowej pod Neapolem. Były agent FSB Aleksander Litwinienko miał rzekomo potwierdzić ten fakt w prywatnej rozmowie z konsultantem Komisji Mitrochina, Mario Scaramellą, który zeznał to w 2004, w czasie przesłuchania przed komisją.
