Johannes Willebrands
Z Wikipedii
Johannes Willebrands (ur. 4 września 1909 w Bovenkarpsel, zm. 2 sierpnia 2006 w Denekamp), holenderski duchowny katolicki, arcybiskup Utrechtu, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.
Studiował w seminarium w Warmond i tamże przyjął święcenia kapłańskie 26 maja 1934. Kontynuował następnie studia w Rzymie na Papieskim Athenaeum Angelicum. Po powrocie do Holandii pracował jako duszpasterz w diecezji Haarlem i wykładał w seminarium w Warmond (w latach 1945-1960 był tam rektorem).
W czerwcu 1960 został mianowany sekretarzem w watykańskim Sekretariacie ds. Jedności Chrześcijan. Jako ekspert brał udział w Soborze Watykańskim II (1962-1965). W 1963 otrzymał honorowe tytuły papieskiego tajnego szambelana i prałata domowego. W czerwcu 1964 został mianowany biskupem tytularnym Mauriana i odebrał sakrę biskupią 28 czerwca 1964 z rąk papieża Pawła VI. W kwietniu 1969 najpierw został mianowany prezydentem Sekretariatu ds. Popierania Jedności Chrześcijan, a dwa tygodnie później wyniesiony do godności kardynalskiej; otrzymał diakonię SS. Cosma e Damiano.
Brał udział w wielu sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie (był prezydentem-delegatem II sesji nadzwyczajnej w listopadzie i grudniu 1985). W grudniu 1975 został mianowany arcybiskupem Utrechtu i wikariuszem wojskowym Holandii, utrzymał jednocześnie stanowisko w Kurii Rzymskiej; w tym samym czasie uzyskał nominację na kardynała-prezbitera, z tytułem prezbiterskim S. Sebastiano alle Catecombe. Uczestniczył w obu konklawe 1978 oraz w I sesji plenarnej Kolegium Kardynalskiego w Watykanie w listopadzie 1979. Pełnił funkcję prezydenta-delegata Specjalnego Synodu Biskupów Holenderskich w Watykanie w styczniu 1980.
W listopadzie 1982 zrezygnował z funkcji wikariusza wojskowego Holandii, w grudniu 1983 także z rządów archidiecezją Utrecht. We wrześniu 1989 ukończył 80 lat i utracił prawo udziału w kolejnych konklawe, a w grudniu t.r. złożył rezygnację ze stanowiska prezydenta Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan (otrzymał tytuł prezydenta emeritusa). Od śmierci kardynała Corrado Bafile (luty 2005) był najstarszym żyjącym kardynałem.
| Poprzednik Augustyn Bea |
Przewodniczący Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan | Następca Edward Cassidy |
| Poprzednik Hans Hermann Groër |
Tajny szambelan papieski (1963-1964) |
Następca Ivan Dias |
