Johannes Willebrands

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Johannes Willebrands (ur. 4 września 1909 w Bovenkarpsel, zm. 2 sierpnia 2006 w Denekamp), holenderski duchowny katolicki, arcybiskup Utrechtu, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Studiował w seminarium w Warmond i tamże przyjął święcenia kapłańskie 26 maja 1934. Kontynuował następnie studia w Rzymie na Papieskim Athenaeum Angelicum. Po powrocie do Holandii pracował jako duszpasterz w diecezji Haarlem i wykładał w seminarium w Warmond (w latach 1945-1960 był tam rektorem).

W czerwcu 1960 został mianowany sekretarzem w watykańskim Sekretariacie ds. Jedności Chrześcijan. Jako ekspert brał udział w Soborze Watykańskim II (1962-1965). W 1963 otrzymał honorowe tytuły papieskiego tajnego szambelana i prałata domowego. W czerwcu 1964 został mianowany biskupem tytularnym Mauriana i odebrał sakrę biskupią 28 czerwca 1964 z rąk papieża Pawła VI. W kwietniu 1969 najpierw został mianowany prezydentem Sekretariatu ds. Popierania Jedności Chrześcijan, a dwa tygodnie później wyniesiony do godności kardynalskiej; otrzymał diakonię SS. Cosma e Damiano.

Brał udział w wielu sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie (był prezydentem-delegatem II sesji nadzwyczajnej w listopadzie i grudniu 1985). W grudniu 1975 został mianowany arcybiskupem Utrechtu i wikariuszem wojskowym Holandii, utrzymał jednocześnie stanowisko w Kurii Rzymskiej; w tym samym czasie uzyskał nominację na kardynała-prezbitera, z tytułem prezbiterskim S. Sebastiano alle Catecombe. Uczestniczył w obu konklawe 1978 oraz w I sesji plenarnej Kolegium Kardynalskiego w Watykanie w listopadzie 1979. Pełnił funkcję prezydenta-delegata Specjalnego Synodu Biskupów Holenderskich w Watykanie w styczniu 1980.

W listopadzie 1982 zrezygnował z funkcji wikariusza wojskowego Holandii, w grudniu 1983 także z rządów archidiecezją Utrecht. We wrześniu 1989 ukończył 80 lat i utracił prawo udziału w kolejnych konklawe, a w grudniu t.r. złożył rezygnację ze stanowiska prezydenta Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan (otrzymał tytuł prezydenta emeritusa). Od śmierci kardynała Corrado Bafile (luty 2005) był najstarszym żyjącym kardynałem.

Poprzednik
Augustyn Bea

Przewodniczący Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan

Następca
Edward Cassidy

Poprzednik
Hans Hermann Groër

Tajny szambelan papieski
(1963-1964)

Następca
Ivan Dias