Ignacy Kowalczewski
Z Wikipedii
| Ignacy Kowalczewski | |
|---|---|
| Marian Sępiński | |
| Życie |  pułkownik |
| Urodził się | 1895 |
| Zmarł | 19 grudnia 1976 Penley |
| Kariera | |
| W służbie od | |
| Pełniona funkcja | d-ca 17. puł, 5. psk, 4. ppanc |
| Główne wojny i bitwy | wojna obronna 1939r., I wś |
| Odznaczenia | |
Ignacy Kowalczewski (1895-1976) – polski wojskowy (pułkownik), dowódca 17. Pułku Ułanów Wielkopolskich podczas wojny obronnej 1939 r.
Ignacy Kowalczewski był żołnierzem 1. Kompanii Kadrowej z pseudonimem "Marian Sępiński". Po zakończeniu I wojny światowej wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. W latach 1930-1938 był dowódcą 5. Pułku Strzelców Konnych. Na stopień pułkownika awansowany został 1 stycznia 1934 r. W kwietniu 1938 r. objął funkcję dowódcy 17 p. uł. Wielkopolskich w Lesznie. Dowodził nim w kampanii wrześniowej 1939 r. w ramach Wielkopolskiej Brygady Kawalerii aż do kapitulacji Warszawy 28 września. Następnie przebywał w niewoli niemieckiej. Po zakończeniu wojny został dowódcą 4. pułku pancernego w ramach 2. Warszawskiej Dywizji Pancernej w Wielkiej Brytanii. Zamieszkał w Londynie, a później w Penrhos w Walii. Zmarł 19 grudnia 1976 r. w szpitalu w Penley.
