Ibrahim ibn Jakub
Z Wikipedii
Ibrahim ibn Jakub (ur. ok. 912 zm. po 966) - Żyd sefardyjski, pochodzący z Tortosy w kalifacie Kordowy, kronikarz, podróżnik i kupiec. Zajmował się handlem z plemionami słowiańskimi, głównie niewolnikami. Pozostawił po sobie relację z podróży do krajów słowiańskich, którą odbył w latach 965 - 966.
Po opanowaniu Półwyspu Iberyjskiego przez Arabów (po 711 roku) aż do ochrzczenia Słowian główny szlak handlu niewolnikami wiódł z terenów Słowian, przez Niemcy i państwo Franków aż do ziem kalifatu Kordowy. Ibrahim ibn Jakub odbył swą podróż w momencie, gdy handel niewolnikami powoli zamierał z powodu chrztu władcy Polan - Mieszka I.
Spod jego pióra pochodzi najstarszy znany opis Pragi i świadectwo, że pod panowaniem księcia czeskiego znajdowała się wtedy ziemia krakowska. Wymienia bowiem czeskiego księcia Bolesława I jako władcę Pragi, Bohemii i Krakowa, natomiast Mieszko I jest w jego relacji królem północy.
