Gottfried von Hohenlohe
Z Wikipedii
Gottfried von Hohenlohe (ur. 1265, zm. 19 października 1310 w Mergentheim) – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1297-1303, syn Krafta I von Hohenlohe i Willeborgi von Wertheim, krewny wielkiego mistrza krzyżackiego Heinricha III von Hohenlohe.
Gottfried von Hohenlohe pochodził z rodu bogatych feudałów wirtemberskich osiadłych w miejscowości Hohenloch pod Uffenheim. Do zakonu krzyżackiego wstąpił w 1279 roku. W 1290 został komturem we Frankonii, a w 1294 awansował do urzędu mistrza krajowego na teremnie Niemiec. Jako bliski współpracownik wielkiego mistrza Konrada von Feuchtwangena został wybrany jego następcą na kapitule zakonnej w Wenecji w 1297 roku. Z uwagi na bierną postawę jaką wykazywał w sprawie dalszego rozwoju państwa zakonu krzyżackiego na terenie Prus i Inflant, a także nierealizowanie żądań stawianych przez te prowincje został zmuszony do złożenia urzędu wielkiego mistrza przez kapitułę zebraną w 1303 roku w Kłajpedzie. Oficjalną abdykację podpisał na kapitule generalnej zakonu w Elblągu 18 października 1303 roku. Opuścił Prusy i udał się do Niemiec, gdzie otrzymał w zarząd baliwat frankoński. W Niemczech nadal tytułował się wielkim mistrzem krzyżackim i uzurpował sobie wszystkie jego kompetencje. Stanął na czele opozycji i doprowdził do krótkotrwałego rozłamu w szeregach braci zakonnych. Rezydował w Ulm, w 1307 roku przeniósł się do Mergentheim. Pochowany został w Marburgu.
| Poprzednik Konrad II von Feuchtwangen |
 |
Wielki mistrz zakonu krzyżackiego 1297-1302 |
|
Następca Siegfried von Feuchtwangen |
