Fernando Arrabal
Z Wikipedii
Fernando Arrabal (ur. 11 sierpnia 1932 w Melilli), hiszpański pisarz, dramaturg, poeta od 1955 osiadły we Francji i tworzący głównie w języku francuskim. Także scenarzysta, reżyser filmowy, autor dzieł plastycznych, aktor.
Arrabal dorastał w Ciudad Rodrigo, położonym nieopodal Salamanki. Wychowywał się bez ojca, który wkrótce po wubuchu wojny domowej został aresztowany i skazany na śmierć. Wyrok zamieniono wkrótce na karę długoletniego więzienia. 4 listopada 1941 na skutek zaburzeń umysłowych jego ojca przewieziono do szpitala, skąd uciekł i zniknął na zawsze. Tajemnica wywrze olbrzymi wpływ na chłopca, stanie się głównym motywem autobiograficznej powieści Baal w Babilonie (1959). Na podstawie tej książki Arrabal osnuł swój debiut filmowy z 1971, Viva la muerte.
Najbardziej znany ze swych dzieł scenicznych, obok Ionesco czy Becketta jeden z najgłośniejszych przedstawicieli teatru absurdu. Założyciel, wspólnie z Alejandro Jodorowskym i Rolandem Toporem Grupy Panicznej (Panique). W swoich dramatach (najbardziej znane to: Cmentarzysko samochodów 1958, Guernica 1959, Architekt i cesarz Asyrii 1967) stosował awangardowe zabiegi formalne, często posługiwał się prowokacją i epatował brutalnością, ukazując zagubienie człowieka w cywilizacyjnym chaosie.
Jest także autorem tomów poezji i prozy poetyckiej, np. zbioru Jądro szaleństwa (1963).
W 1967, z powodów politycznych, został aresztowany w Hiszpanii i spędził kilka mięsiecy w więzieniu. W jego obronie wystąpili wówczas Octavio Paz, Beckett, Camilo José Cela i Vicente Aleixandre.
