Fernando Arrabal

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Atención! O contido deste artigo pode supor unha infracción de copyright. Se es o autor deste texto e desexas publicalo na Wikipedia baixo os termos da licenza GNU FDL, escribe unha mensaxe na páxina de discusión deste artigo para indicalo. Se non se pode determinar a súa legalidade procederase ao seu borrado.

Esta páxina foi copiada de {{{1}}}.

Firma e data: {{{2}}}

Fernado Arrabal naceu en Melilla en agosto de 1932. Vive desterrado en Francia desde 1955. Aprendeu a ler e escribir en Ciudad Rodrigo (Salamanca) (recibiu o premio nacional de “superdotados” ós dez anos) e fixo os seus estudios universitarios en Madrid.

De neno sufriu a misteriosa desaparición do seu pai, condeado a morte e despois fuxido. A causa deste trauma, como escribiu o premio Nobel Vicente Aleixandre, o coñecemento que aporta Arrabal está teñido dunha lus moral que está na materia mesma da súa arte. Ten dirixido sete longametraxes, publicou catorce novelas, sete centenas de libros de poesías, varios ensaios e a súa famosa “Carta al general Franco” en vida do dictador. O seu teatro completo, editado nas principais linguas, foi publicado en dous volumes de máis de dúas mil páxinas na Colección Clásicos de Espasa. Con Alexandre Jodorowsky e Roland Topor fundou en 1963 o Grupo Pánico. É Trascendent Satrape (Pataphysique) do College de Pataphysique desde 1990.

’’Fernando Arrabal é o autor dun teatro xenial, brutal, sorprendente e gozosamente provocador. Un potlatch dramatúrxico onde a chatarra das nosas sociedades “avanzadfas” carbonízase na pista festiva dunha revolución permanente. Hereda da lucidez dun Kafka e do humor dun Jarry; pola súa violencia aparentase a Sade ou a Artaud. Pero é probabelmente o único en ter levado a irrisión tan lonxe. Gozosamente lúdico, rebelde e bohemio a sú obra é o síndrome da nosa época de alambradas: un xeito de manterse alerta’’. Dictionnaire des littératures de langue française (Editions Bordas).

[editar] Premios

A pesares ser un dos escritores máis controvertidos do seu tempo, recibiu o aplauso internacional pola súa obra (Gran Premio de teatro da Academia Francesa, o Nabokov de novela, o Espasa de Ensaio, o World Theater, etc.) O Colexio de Patafísica distinguiuno co título de “Trascendente Sátrapa” (equivalente do Nobel para este Colexio). Foi finalista do Cervante 2001 co apoio de Camilo José Cela. O 14 de xullo de 2005 concedéronlle a Légion d`honneur.

[editar] Narrativa

Baal Babilonia
Fiesta y ritos de la confusión
La torre herida por el rayo
La virgen roja
La hija de King Kong
La extravagante cruzada de un castrado enamorado
La matarife en el invernadero
Levitación
El mono
La piedra iluminada
El entierro de la sardina
Un teniente abandonado
Porté disparu
Champagne pour tous

Coas súas novelas gañou o Premio Nadal e o Nabokov Internacional.

[editar] Obra poética

Sete centos de libros ilustrados por Pablo Picasso, Salvador Dalí, René Magritte, etc., entre os que destacan:

Mis humildes paraísos
La piedra de la locura

[editar] Obra dramática

Unha centena de obras de teatro publicadas en dezanove volumes:

El triciclo (1953)
Fando et Lis (1955)
Guernica (1959)
La Bicicleta del condenado (1959)
El Gran Ceremonial (1963)
El arquitecto y el emperador de Asiria (1966)
El Jardín de las delicias (1967)
El laberinto (1967)
Bestialidad erótica (1968)
El Cielo y la Mierda (1972)
El cementerio de automóviles (1959)
Jóvenes bárbaros de hoy
...Y pusieron esposas a las flores
La tour de Babel
Inquisición
Carta de amor (como un suplicio chino)
La noche también es un sol
Jóvenes bárbaros de hoy
Delicias de la carne

Unha das súas obras dramáticas máis importantes é O arquitecto e o emperador de Asiria, unha obra pánica, escrita na segunda etapa da súa vida dramática.    Arrabal é probabelmente o dramaturgo máis representado na actualidade. (lista de representacións en
www.arrabal.org )

[editar] Obra cinematográfica

Fernando Arrabal realizou sete longametraxes como director:

Viva la muerte
Iré como un caballo loco
El árbol de Guernica
La Odisea del Pacífico
Cementerio de automóviles
¡Adiós Babilonia!
Borges: una vita di poesía

[editar] Ensaios

La dudosa luz del día
El Greco
Bobby Fischer: el rey maldito
Carta al Gral. Franco
1984: Carta a Fidel Castro
Carta a Stalin
Un esclavo llamado Cervantes
Goya-Dalí
Echecs et mythes
Fêtes et défaites sur l'échiquier
Les échecs féériques et libertaires
Le frénétique du spasme (1991)
Houellebecq!

Fernando Arrabal escribe desde hai trinta anos a crónica do xadrez de L´Express; tódolos domingos os seus arrabalescos en EL MUNDO; a miúdo a tercera de ABC e de cando en vez unha opinión en EL PAÍS.