Jared Palmer
Z Wikipedii
Jared Eiseley Palmer (ur. 2 lipca 1971 w Nowym Jorku), tenisista amerykański.
Rozpoczynał karierę jako reprezentant Uniwersytetu Stanforda w amerykańskich rozgrywkach uczelnianych; w 1989 dotarł do finału juniorskiego turnieju French Open (przegrał z Fabrice Santoro). Od 1991 tenisista zawodowy.
W 1994 odniósł swoje jedyne zwycięstwo turniejowe w grze pojedynczej, pokonując w finale w Pinehurst Todda Martina. Znany jest raczej z osiągnięć deblowych.
Dwukrotnie wygrywał turnieje wielkoszlemowe w grze podwójnej - Australian Open 1995 (w parze z Richeyem Renebergiem) i Wimbledon 2001 (z Donaldem Johnsonem). Również dwukrotnie kończył wielkoszlemowe finały deblowe porażką - Wimbledon 1999 (w parze z Paulem Haarhuisem) i US Open 2001 (w parze z Johnsonem).
W 2004 wygrał w Mediolanie swój 25. turniej deblowy; wśród jego turniejowych triumfów są m.in. duże zawody w Sztokholmie, Indian Wells, Indianapolis, Waszyngtonie (dwukrotnie). Obok wyżej wymienionych, jego partnerami deblowymi byli również m.in. Jonathan Stark, Alex O'Brien, Kelly Jones.
Najlepszym rokiem w karierze Palmera był sezon 2001, który z Donaldem Johnsonem zakończyli jako para nr 2 rankingu światowego; sam Palmer został sklasyfikowany jako 4. na świecie specjalista debla. Wielokrotnie kwalifikował się do deblowego Mastersa.
Występował również w reprezentacji USA w Pucharze Davisa oraz na igrzyskach olimpijskich w Sydney 2000 (odpadł w parze z O'Brienem w I rundzie).
