Epoka lodowcowa
Z Wikipedii
Epoka lodowcowa - generalnie jest to okres znacznego ochłodzenia klimatu, prowadzącego do zlodowacenia w strefie podbiegunowej oraz obniżenia poziomu mórz na całej Ziemi. Ostatnia epoka lodowcowa zaczęła się 36 000 lat temu i skończyła "zaledwie" 10 000 lat temu.
Cykle zlodowaceń powtarzają się. Dwa główne nakładające się okresy 40 000 i 100 000 lat. Istotną rolę odgrywa także precesja bieguna, związana z mimośrodowym ruchem osi Ziemi w cyklu 22 000 lat. Od nazwiska odkrywcy zwana cyklami Milankowcza.
W historii Ziemi był co najmniej jeden okres, kiedy cała Ziemia zamarzła. O zamarznięciu powierzchni całej planetu świadczą osadowe pokłady zredukowanego żelaza nietworzące się w obecności tlenu. Ten epizod historii Ziemi znany jest w literaturze jako Snowball Earth.
Cykle lodowcowe widać w warstwach lodu Antarktydy. Dostępne z odwiertów Antarktydy sięgają 200 tys. lat wstecz.
Czasy lodowcowe sprzed 10 tys. lat pozostały w pamięci języków pod postacią zwrotów semantycznych.
Zobacz też: mała epoka lodowcowa
