Bolesław Nieczuja-Ostrowski
Z Wikipedii
Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski pseud. Tysiąc, Bolko, Grzmot, Michałowicz (ur. 29 września 1907) - polski wojskowy, żołnierz podziemia.
W 1931 ukończył szkołę oficerską. Wziął udział w kampanii wrześniowej; został odznaczony Krzyżem Walecznych. Został wzięty do niewoli niemieckiej, z której uciekł, po czym zaangażował się w działalność Związku Walki Zbrojnej we Lwowie, a następnie na terenie Podkarpacia i ziemi krakowskiej. W 1944 roku został mianowany dowódcą 106 Dywizji Piechoty Armii Krajowej, walczył na terenie Małopolski, a po rozwiązaniu dywizji wyjechał do Elbląga. W 1947 roku został aresztowany. Dwukrotnie został skazany na karę śmierci. W więzieniu spędził 7 lat. Przez kolejne lata prześladowany był za działalność w Armii Krajowej.
W 1991 został wyróżniony awansem na stopień generała brygady, a rok później orzymał honorowe obywatelstwo Elbląga.
3 maja 2006 Bolesław Nieczuja-Ostrowski, otrzymał od prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Jest człowiekiem głęboko wierzącym. Mimo podeszłego wieku, aktywnie uczestniczy w życiu społecznym.
