Bitwa pod Bannockburn
Z Wikipedii
| Bitwa pod Bannockburn | |||||||||||
| Konflikt: Szkockie wojny o niepodległość | |||||||||||
 Pomnik na polu bitwy |
|||||||||||
|
|||||||||||
| Walczące strony | |||||||||||
| Szkocja | Anglia | ||||||||||
| Dowódcy | |||||||||||
| Robert I | Edward II | ||||||||||
| Siły | |||||||||||
| 9000 | 25000 | ||||||||||
| Straty | |||||||||||
Bitwa pod Bannockburn (23 czerwca - 24 czerwca 1314 r.) - jedna z serii bitew w szkockiej wojnie o niepodległość, zakończona zwycięstwem Szkotów.
Wiosną 1314 roku Szkoci oblegli zamek Stirling. Dowódca załogi angielskiej, Philip Mowbray, zgodził się na kapitulację, jeśli nie otrzyma wsparcia do końca czerwca. Na wieść o tym, król Anglii, Edward II, posłał do Stirling 25-tysięczną armię. Anglicy dotarli 23 czerwca do brodu w Bannockburn, parę mil na południe od Stirling. Tam czekały już na nich szkockie oddziały w sile 9 tysięcy, pod dowództwem króla Roberta I (Robert the Bruce).
Bagnisty teren nie sprzyjał ciężkiej konnicy angielskiej, z kolei Szkoci wykorzystali znakomicie sprawdzającą się formację bitewną schiltron (szereg zbrojnych w piki mężczyzn idących ramię w ramię, z bronią skierowaną w stronę wroga).
Piechota szkocka już w pierwszym starciu zmusiła do wycofania się 500 angielskich jeźdźców, w kolejnych potyczkach również okazywała przewagę.
Decydujące starcie miało miejsce w drugim dniu bitwy, kiedy to przekraczający bród Anglicy zostali zdziesiątkowani przez oczekujących w schiltronach Szkotów. Angielska piechota starała się dołączyć do kawalerii, lecz angielscy łucznicy celując w Szkotów razili też własnych ludzi, więc ci w końcu wycofali się. Szkotom udało się zepchnąć Anglików w stronę rzeki Forth, Edward II uszedł z pola bitwy i powrócił statkiem do Anglii.
Zwycięstwo sił szkockich wydatnie podniosło morale narodu i choć trzeba było jeszcze kilkunastu lat do pełnego uznania niepodległości Szkocji (1328), Bannockburn wybitnie się do tego przyczyniło.
