Biotyna

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Biotyna (z greki biotos = życie, inaczej witamina H zwana też witaminą B₇) – organiczny związek chemiczny o budowie heterocyklicznej występujący w organizmach zwierzęcych i roślinnych.

Składa się z pierścieni: tiofenowego i imidazolowego. Stanowi ona koenzym kilku różnych enzymów w tym transferazy karboksylowej, niezbędnej w syntezie tłuszczów.

Zaliczany jest do witamin rozpuszczalnych w wodzie.

Rola w organizmie – uczestniczy w syntezie aminokwasów, cukrów, białek i kwasów tłuszczowych, wspomaganiu funkcji tarczycy, uczestniczy w przemianie dwutlenku węgla, wpływa na właściwe funkcjonowanie skóry oraz włosów, uczestniczy z witaminą K w syntezie protrombiny (odpowiedzialna za krzepliwość krwi).

Skutki niedoboru – objawami niedoboru biotyny są zmiany skórne – wysypki, stany zapalne, a także wypadanie włosów i podwyższony poziom cholesterolu oraz zmiany zapalne jelit. Ze względu na to, że biotyna może być syntetyzowana przez florę bakteryjną do jej niedoboru dochodzi bardzo rzadko, zwykle pod wpływem innych czynników niż niedobór pokarmowy (np. szerokospektralna antybiotykoterapia).

Skutki nadmiaru – dotychczas nie dowiedziono aby była ona toksyczna dla ludzi.

Źródła wystepowania – biotyna występuje w wątrobie, orzechach włoskich i ziemnych, mące sojowej, żółtku jaj, krabach, migdałach, sardynkach, grzybach, brązowym (naturalnym) ryżu, mące pełnoziarnistej, szpinaku, marchwi, pomidorach.

Zapotrzebowanie – około 200µg na dobę.