Biegus zmienny

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Biegus zmienny

Systematyka

Typ:	strunowce
Podtyp:	kręgowce
Gromada:	ptaki
Podgromada:	Neornithes
Nadrząd:	neognatyczne
Rząd:	siewkowe
Rodzina:	bekasowate
Gatunek:	biegus zmienny
Podgatunki:	C. a. arctica
	C. a. schinzii
	C. a. alpina
	C. a. sakhalina
	C. a. actites
	C. a. kistchinskii
	C. a. arcticola
	C. a. pacifica
	C. a. hudsonia

Nazwa systematyczna gatunku

Calidris alpina

Biegus zmienny (Calidris alpina L., 1758) - mały ptak brodzący z rodziny bekasowatych, zamieszkujący w zależności od podgatunku:

Calidris alpina arctica - północno-wschodnia Grenlandia. Zimuje w północno-zachodniej Afryce.
Calidris alpina schinzii - południowo-wschodnia Grenlandia, Islandia, Wyspy Owcze i Wyspy Brytyjskie po południową Skandynawię i kraje basenu Morza Bałtyckiego. Bardzo nielicznie gnieździ się w północnej Polsce. Zimuje w Europie Południowej i Maghrebie.
Calidris alpina alpina - Laponia i północna Rosja. Zimuje w Europie Zachodniej, basenie Morza Śródziemnego i dalej w Azji po północne Indie i Bangladesz. W Polsce spotykany na przelotach.
Calidris alpina sakhalina - od Kołymy po Półwysep Czukocki. Zimuje na Dalekim Wschodzie.
Calidris alpina actites - północny Sachalin. Miejsce zimowania nieustalone.
Calidris alpina kistchinskii - na północ od Morza Ochockiego po Góry Koriackie, Kamczatkę i Kuryle. Miejsce zimowania nieustalone.
Calidris alpina arcticola - północno-zachodnia Alaska, północna część Półwyspu Seward i północno-zachodnia Kanada. Zimuje na Dalekim Wschodzie.
Calidris alpina pacifica - południowo-zachodnia Alaska i południe Półwyspu Seward. Zimuje w południowo-zachodniej części Ameryki Północnej.
Calidris alpina hudsonia - środkowa Kanada. Zimuje na wschodnim i zachodnim wybrzeżu USA oraz we wschodnim Meksyku.

W Polsce spotyka się na przelotach w marcu-maju i lipcu-listopadzie dwa podgatunki - C. a. schinzii (gniazdujący w kraju) i C. a. alpina pochodzący z terenów położonych dalej na północ.

Cechy gatunku: Samice są nieco większe od samców, jednak obie płci ubarwione są jednakowo. W szacie godowej wierzch ciała rdzawobrązowawy z ciemnymi plamkami. Gardło i wole jasne z ciemnymi, podłużnymi kreskami. Na piersi i brzuchu czarna plama, boki, tył brzucha i podogonie białe. Dziób czarny, lekko wygięty w dół, nogi również czarne. W szacie spoczynkowej wierzch szarosiwy, a spód biały. Jedynie na piersi i gardle czarne kreski. Młodociane podobne do osobników dorosłych, lecz pozbawione czarnej plamy na spodzie. C. a. arctica jest najmniejszy, najciemniejszy i ma najkrótszy dziób. C. a. pacifica i C. a. hudsonia są największe, najjaśniejsze i posiadające najdłuższe dzioby. W szacie spoczynkowej grzbiet rdzaworudy u C. a. alpina, żółtawy u C. a. schinzii i czerwonawożółty u C. a. arctica.
Wymiary średnie: dł. ciała ok. 15-30 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 35-40 cm
waga ok. 30-85 g
Biotop: Tundra, torfowiska i bezdrzewne tereny podmokłe. Poza sezonem godowym preferują wybrzeża wód, zarówno słodkich jak i słonych.
Gniazdo: Na ziemi, pod osłoną roślin zielnych, czasem krzewów.
Jaja: W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w maju-lipcu (w Polsce w maju) 4 jaja.
Wysiadywanie: Jaja wysiadywane są przez okres 16-22 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta usamodzielniają się po 4 tygodniach.
Pożywienie: Bezkręgowce.
Ochrona: Gatunek chroniony.