Andrzej Batory

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Andrzej Batory
Herb

Dewiza	brak
Data wyboru	1584
Urodzony	1563
Zmarł	3 listopada 1599

Andrzej Batory (ur. 1563 w Siedmiogrodzie, zm. 3 listopada 1599 w Pasztorbuekk koło Csikszentdomokos, rum. Sândominic) - książę Siedmiogrodu, biskup warmiński, kardynał.

Bratanek króla Polski Stefana. W latach 1578-1583 zdobywał wykształcenie w kolegium jezuickim w Pułtusku, m.in. poznając język polski pod kierunkiem ks. Jakuba Wujka. Dzięki poparciu stryja zdobywał godności kościelne - został w 1581 kanonikiem warmińskim, w 1583 proboszczem w Miechowie. Kontynuował studia w Rzymie, gdzie poznał m.in. Roberto Bellarmino, Luigiego Pallestrinę i Karola Boromeusza. 28 lipca 1584 otrzymał nominację papieską na biskupa koadiutora ordynariusza warmińskiego Marcina Kromera; nie przyjął święceń biskupich (nie był nawet kapłanem, ograniczył się do święceń subdiakonatu, przyjętych dopiero w 1597).

Również w lipcu 1584 papież Grzegorz XIII, chcąc uzyskać w królu polskim sojusznika w walce z Turcją, mianował królewskiego bratanka kardynałem-diakonem, z tytułem Sancti Adriani in Foro (zmienionym w 1587 na Sancti Angeli in Foro Piscium). Wkrótce Batory powrócił na Warmię, ponownie przybył do Rzymu w 1586 jako królewski wysłannik do kolejnego papieża, Sykstusa V.

Po śmierci Stefana Batorego kanclerz wielki koronny Jan Zamoyski wysunął kandydaturę kardynała Andrzeja na króla Polski, jednak inicjatywa ta upadła, spotykając się z silnym sprzeciwem. W 1589 Batory uzyskał polski indygenat, obiecano mu również koadiutorię diecezji krakowskiej; ostatecznie jednak biskupem krakowskim został kardynał Jerzy Radziwiłł. 23 marca 1589 Andrzej Batory, po śmierci biskupa Kromera, objął diecezję warmińską.

Wskutek braku święceń pozostawał raczej świeckim zarządcą diecezji, ale interesował się także życiem kościelnym, wspierał zakony w duchu reformy Soboru Trydenckiego. W 1594 r. przeprowadził synod diecezjalny. Otaczał się na swoim dworze humanistami, sprowadził na Warmię także wielu Węgrów. Był miłośnikiem polowań. Ufundował w kościele franciszkanów w Barczewie własny (i brata) nagrobek w stylu renesansowym (nie został jednak tam pochowany). Pozostawił bogaty księgozbiór, ale także długi, spłacane potem przez jednego z następców na tronie biskupim, Szymona Rudnickiego.

W 1599 brat Zygmunt przekazał mu władzę w Siedmiogrodzie. Batory udał się tam, został jednak pokonany w trakcie walk o władzę w bitwie pod Sybinem przez hospodara wołoskiego Michała Walecznego. Podczas ucieczki do Mołdawii kardynał Batory zginął zamordowany przez chłopów rumuńskich szeklerów.

W diecezji warmińskiej zastąpił go sekretarz królewski, Piotr Tylicki.

Poprzednik
Zygmunt Batory