Anatolij Rybakow
Z Wikipedii
Anatolij Naumowicz Rybakow, (właść. Anatolij Naumowicz Aronow, ur. 14 stycznia 1911 we wsi Dzierżanowka koło Czernihowa (Ukraina) , zm. 23 grudnia 1998) w Nowym Jorku- pisarz rosyjski.
W 1934 r. został aresztowany przez NKWD i zesłany na Syberię. Pod koniec zsyłki pracował jako pracownik transportowy. Podczas II wojny światowej pełnił funkcję dowódcy czołgu. Po wojnie rozpoczął działalność literacką.
Debiutował w roku 1948, publikując powieść dla młodzieży pt. Kordzik.
Jego najpopularniejsza powieść to Dzieci Arbatu opisująca życie w okresie poprzedzajacym tzw "Wielką Czystkę" poprzez pryzmat zwykłych obywateli (1933- 1934). Można w niej zauważyc wyraznie związki z biografią samego autora powieści. Chociaż została napisana w latach sześćdziesiątych (1966), to publikacji w ZSRR doczekała się dopiero w roku 1987 (na druk zezwolono w latach 1966 i 1978, ale w obu przypadkach zezwolenie zostało cofnięte przez władze radzieckie). Kontynuacją tej powieści są ksiązki Trzydziesty piąty i później, 1988 oraz Strach, 1990. Po upadku Związku Radzieckiego autor wyjechał do USA i tam tez opublikował "Wspomnienia"
[edytuj] Wybrane powieści
- Kordzik, 1948 (Kortik; w 1950 wydana w Polsce; na jej podstawie nakręcono film fabularny; lektura do klasy 6. podstawówki za PRL-u)
- Kierowcy, 1950
- Katarzyna Woronina, 1955
- Na wozie i pod wozem, 1960
- Wakacje Krosza, 1966
- Ciężki piasek, 1978
- Dzieci Arbatu, 1987
- Trzydziesty piąty i później, 1988
- Strach, 1990
To jest tylko zalążek artykułu biograficznego związanego z historią. Jeśli możesz, rozbuduj go.
