Alkibiades
Z Wikipedii
Alkibiades, Alcybiades (gr. Ἀλκιβιάδης, 450-404 p.n.e.) – ateński wódz i polityk. Był kluczową postacią ostatnich 15 lat II wojny peloponeskiej.
Pochodził z rodu Alkmeonidów. Po śmierci ojca w 447 wychowany w domu swojego wuja Peryklesa. Jako młodzieniec należał do uczniów Sokratesa. Był znany z rozwiązłego trybu życia. Oskarżano go o dążenie do władzy absolutnej.
Zwolennik wojny ze Spartą. Doprowadził do katastrofalnej dla Aten wyprawy sycylijskiej i zerwania pokoju Nikiasza.
Oskarżony o świętokradztwo (415), przeszedł na stronę swych dotychczasowych przeciwników Spartan, skutecznie doradzając im w walce przeciwko rodzinnemu miastu.
W obliczu niebezpieczeństwa uzyskał przebaczenie Ateńczyków i dowodził ich wojskami w latach 411-407.
Ponownie popadł w niełaskę w 406, po klęsce Aten w bitwie morskiej pod Notion w pobliżu Efezu, którą lud ateński przypisał Alkibiadesowi. Kolejny raz uciekł, tym razem do swych posiadłości na europejskim brzegu Hellespontu. Po klęsce Aten w 404 roku zbiegł do Persji przed zwycięską Spartą. Tam został zamordowany przez płatnych zabójców nasłanych przez Farnabrazosa, działającego za namową Spartan.
Alkibiades był wybitnym politykiem i wodzem, ale jego nierozważność, wygórowane ambicje i skłonność do wystawnego trybu życia przysporzyły mu wielu wrogów. Dla Greków był postacią kontrowersyjną.
Biografia Alkibiadesa znajduje się w Żywotach równoległych Plutarcha. Opisują go również w swych relacjach współcześni mu Ksenofont i Tukidydes.
