Alba (szata liturgiczna)
Z Wikipedii
Alba - w Kościele katolickim, biała (łac. album - biały) szata liturgiczna noszona przez księży katolickich pod ornatem. Mają prawo nosić ją posługujący wszystkich stopni, od pełniących funkcje liturgiczne ministrantów, przez posiadających tzw. posługi lektorów i akolitów, a na posiadających wyższe święcenia diakonach, prezbiterach (kapłanach) i biskupach skończywszy. Albę zakłada się zawsze, gdy potem zakłada się stułę oraz ornat lub dalmatykę. Gdy się tego nie czyni, wolno założyć mającą tę samą symbolikę szatę krótszą, jaką jest komża. Kapłani i alumni seminariów pod komże zakładają sutannę, ministrani powinni zaś nosić sutanele. Alba jest szatą o długich, normalnych acz szerszych rękawach, sięgającą do kostek, wywodzącą się ze starożytnej tuniki. Pierwotnie sporządzana z lnu, współcześnie również z innych tkanin szlachetnych. Można przepasywać ją cingulum - sznurem symbolizującym wstrzemięźliwość (który może być kolorowy - w kolorze dopasowanym do koloru liturgii dnia - lub ewentualnie zawsze biały). Cingulum może nie być zakładane, gdy krój alby jest taki, iż przylega ona ściśle do ciała. Gdy alba nie zakrywa całości stroju pod szyją, należy założyć pod nią humerał - lnianą chustę z długimi sznurami do obwiązywania się. Używana także przez duchownych luterańskich i nieordynowanych pracowników Kościoła. W Polsce jednak dosyć rzadko używana
