Abba (Biblia)
Z Wikipedii
Abba - (aram. - 'tata', 'tatuś', 'ojczulek' pieszczotliwe zdrobnienie od 'ab' - 'ojciec').
1. W czasach Starego Testamentu i wczesnego okresu rabinicznego tytuł grzecznościowy przysługujący uczonym i osobom cieszącym się szczególnym autorytetem. Tytuł wyrażający szacunek, poważanie, uznanie. Także jedno z Imion Boga. W mistycyzmie żydowskim określa się sefirę Mądrości (Chochma), "ojca" pozostałych sefirot.
2. Zwrot używany w modlitwie przez Jezusa Mk 14,36. Prawdopodobnie również przez jego uczniów por.: Rz 8,15; Ga 4, 6. Użycie tego zwortu miało uświadomić uczniom bliskość Boga.
3. W Kościołach Wschodnich tytuł przysługujący biskupom, często także używany dla podkreślenia szczególnej pobożności cechującej niektórych Ojców Pustyni.
Zobacz też: Modlitwa_Pańska, Judaizm