Édith Piaf

Z Wikipedii

Édith Piaf, właściwie Édith Giovanna Gassion (19 grudnia 1915 - 11 października 1963) - pieśniarka francuska.

Młodość i dzieciństwo spędziła na ulicach Paryża, porzucona przez matkę - śpiewaczkę kawiarnianą i wychowywana przez dziadka sutenera i ojca alkoholika. W wieku lat 15 zajęła się ulicznym śpiewaniem. Została odkryta w 1935 r. przez jednego z impresariów i rozpoczęła występy w kabarecie "Le Gerny's" przy Champs-Élysées, pod pseudonimem la Môme Piaf (wróbelek), który stał się później znany milionom wielbicieli jej talentu. W 1936 r. miała pierwsze nagranie dla wytwórni Polydor. W czasie wojny występowała w lokalach, współpracujac z ruchem oporu.

Słynęła z niebywałej ekspresji i dramatyzmu w wykonywaniu piosenek specjalnie dla niej pisanych. Jej chropowaty i stosunkowo niski głos, kontrastował z drobną sylwetką, co fascynowało widzów m.in. w paryskiej Olimpii, z którą była przez lata związana.

Śpiewała także w USA, odnosząc spory sukces. Oprócz jej talentu, widzów przyciągała otaczająca Piaf legenda, wynikająca z jej przeszłości, a także nieudane związki uczuciowe, które z jednej strony zwiększały dramatyzm jej recitali, a z drugiej pogłębiały chorobę, z którą zmagała sie heroicznie do końca życia. W 1935 r. zmarła jej jedyna córka, w wieku 2 lat.

Osiągnąwszy szczyty kariery zaczęła pomagać młodym piosenkarzom, ułatwiając im start artystyczny (Yves Montand, z którym miała trwający kilka lat romans, Gilbert Bécaud, Charles Aznavour). W 1962r. wyszła za młodszego od siebie o 27 lat Theophanisa Lamboukasa (znanego jako Théo Sarapo), któremu usiłowała pomóc w karierze piosenkarskiej. Pomimo osobliwości tej sytuacji, krytykowanej przez wielu jej przyjaciół, Lamboukas okazał się jej wiernym przyjacielem, opiekującym się troskliwie piosenkarką aż do jej śmierci.

Piaf zmarła na raka 11 października 1963 w Cannes, jest pochowana na cmentarzu Père Lachaise. Na jej pogrzebie zebrało się 40 tysięcy ludzi, a na jej grobie do dziś są składane kwiaty. Twórczość artystyczna Piaf należy do klasyki francuskiej piosenki i pomimo całkowicie odmienionych dzisiaj standardów i gustów jest chętnie słuchana na całym świecie i wznawiana przez wydawnictwa muzyczne.

[edytuj] Dyskografia

• The Voice of the Sparrow: The Very Best of Edith Piaf
• Edith Piaf: Her Greatest Recordings 1935-1943
• Edith Piaf: 30th Anniversaire
• Eternelle: The Best Of (January 29, 2002)
• Hymn to Love: All Her Greatest Songs in English
• La Vie en Rose
• The Very Best of Edith Piaf
• The Rare Piaf 1950-1962
• 75 Chansons
• Gold Collection
• Love and Passion
• Edith Piaf
• Montmartre Sur Seine
• 48 Titres Originaux

[edytuj] Filmografia

• 1959 Les Amants de demain jako Simone
• 1958 Música de siempre
• 1954 Gdyby Wersal mógł mi odpowiedzieć (Si Versailles m'était conté) jako kobieta w tłumie
• 1954 Boum sur Paris
• 1954 French Cancan jako Eugénie Buffet
• 1952 Paris chante toujours!
• 1948 Neuf garçons, un coeur]] jako Christine
• 1946 Étoile sans lumière jako Madeleine
• 1941 Montmartre-sur-Seine jako Lily
• 1936 La Garçonne

[edytuj] Najbardziej znane piosenki

• La Vie En Rose
• Padam padam
• Milord
• Je ne regrette rien
• L'accordéoniste