John William Waterhouse

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket

Gather ye rosebuds while ye may frå 1909, inspirert av eit sekstenhundretalsdikt av Robert Herrick.

John William Waterhouse (6. april 1849-10. februar 1917) var ein engelsk målar kjend for ei rekkje vakre tablå av tragiske eller vondskapsfulle kvinner frå legender og historie. Han blir ofte kalla ein prerafaelitt, men høyrer like gjerne heime i den romantiske rørsla, og kan reknast som ein klassisist for motivvala sine.

[endre] Liv

Waterhouse var sonen til William og Isabela Waterhouse, som begge var målarar. Han blei fødd i Roma, men familien flytta til London då han var fem. John studerte kunst med far sin og blei oppmuntra til å vitja kunstmuseuma i området. Her trente han seg opp til å teikna opp att vakre måleri frå minnet, noko som seinare ville hjelpa han til å hugsa scenar som målar. Waterhouse ville først bli bilethoggar, men via seg seinare til målarkunsten.

Sleep and His Half-Brother Death, 1874.

I 1870 blei den unge kunstnaren teken opp ved Royal Academy, det kongelege akademiet. Han viste fram verka sine på fleire av sommarutstillingane det haldt, og fekk sin første store suksess med allegorien Sleep and His Half-Brother Death i 1874. Etter dette stilde han ut ved Royal Academey nesten kvart år fram til han døydde. Han fekk den prestisjefylte statusen som fullverdig medlem av akademiet i 1895. Han blei etter kvart medlem i akademirådet og underviste ved St. John's Wood Art School.

I 1883 gifta Waterhouse seg med Esther Kenworthy, som òg var kunstmålar. Paret fekk ingen born. Waterhouse fortsette målargjerninga si fram til han døydde i 1917. Han er gravlagd i Kensal Green Cemetery i London.

[endre] Kunst

The Lady of Shalott, 1888.

Hylas and the Nymphs, 1896.

Bileta til Waterhouse er prega av naturtru, men romantiserte skikkelsar, hovudsakleg kvinner med flagrande langt hår og klede. Målaren var opptatt av fargar, og arbeidde ofte ute for å få dei så naturlege som mogleg.

Nokre av verka til Waterhouse er svært velkjende, ettersom dei blitt reproduserte utalige gonger. Dette gjeld mellom anna The Lady of Shalott (1888), inspirert av diktet til Tennyson, og Hylas and the Nymphs frå den greske gudeverda.

Waterhouse måla òg portrett som er mindre påakta enn dei litterære og mytologiske verka hans.