Zico
Arthur Antunes Coimbra (Rio de Janeiro, 3 maart 1953), beter bekend als Zico, staat bekend als een van de beste Braziliaanse voetballers aller tijden. Anno 2006 is de gewezen middenvelder bondscoach van het Japans voetbalelftal, na het WK in Duitsland schoof hij deze taak echter door naar een andere coach. Bijnamen die hij gedurende zijn carrière kreeg waren onder andere Galo, De witte Pelé en Nihongo.
Inhoud |
[bewerk] Spelerscarrière
Zico vertegenwoordigde zijn land op het WK voetbal 1978, het WK voetbal 1982 en het WK voetbal 1986. In 72 interlands trof hij 52 maal doel en werd in 1983 verkozen als Wereldvoetballer van het jaar. Hij staat bekend als een van de beste voetballers ter wereld die nooit de Wereldbeker heeft gewonnen. Tijdens het WK 1982 was hij de Braziliaanse topschutter.
De grootste periode van zijn carrière als speler spendeerde Zico bij CR Flamengo, waar hij de dragende speler was binnen de succesvolste periode in de historie van de club. Behoudens vele andere prijzen die in die periode werden gewonnen, leidde Zico Flamengo in 1981 naar de winst in de Copa Libertadores en de Intercontinental Cup. Daarbij werden drie nationale titels gewonnen in 1980, 1982 en 1983. In het veld scoorde Zico vele doelpunten, de een nog mooier dan de ander, gaf hij regelmatig voorzetten en was hij een echte leider in het team. Hij stond ook bekend om zijn goede speloverzicht, was tweebenig en een specialist in vrije trappen.
Tot teleurstelling van vele Braziliaanse fans keerde hij het land de rug toe en trok in 1983 richting Italië om te gaan voetballen bij Udinese Calcio. Hij leidde Udinese richting de Italiaanse top. In 1983/84 scoorde hij 19 doelpunten in de Serie A, wat een doelpunt minder was dan de uiteindelijke topschutter Michel Platini. Wel speelde hij in dat seizoen zes wedstrijden minder dan de Fransman. Na twee seizoenen zonder prijzen te hebben gewonnen keerde Zico terug naar Brazilië en Flamengo.
Bij zijn terugkomst liep hij een knieblessure op na een harde overtreding van Marcio Nunes, die hem enkele maanden aan de kant hield. Tijdens het WK van 1986 speelde hij mee ondanks dat hij nog altijd geblesseerd was. In de kwartfinale tegen Frankrijk miste hij in de reguliere speeltijd een strafschop. De wedstrijd eindigde gelijk en liep uit op een strafschoppenserie. Daarin scoorde Zico zijn strafschop wel, maar nadat Sócrates en Júlio César ieder hun penalty misten was Brazilië uitgeschakeld. nadat hij eindelijk was hersteld van zijn blessure was Zico weer aan de beterende hand en won hij met Flamengo zijn vierde landstitel. Met 731 wedstrijden voor de club is hij de op-één-na meest opgestelde speler in de historie van Flamengo. Zijn 508 doelpunten zorgen ervoor dat hij de all-time topschutter is. Hij wordt beschouwd als de beste speler ooit die voor Flamengo heeft gespeeld. Zanger Jorge Bejor schreef daarom een lied over hem genaamd Camisa 10 da Gávea. Nadat Fernando Collor de Mello als minister-president van Brazilië was gekozen stelde hij Zico aan als Minister van sport. Zico bleef in deze functie zo'n jaar actief.
Het voetbal bleef echter zijn grootste passie en in 1991 kreeg hij een aanbod om met Sumitomo Metal Industries een plaats te bereiken in de in 1993 nieuw te vormen J-League. In het seizoen 1992 speelde hij voor Sumitomo en kwalificeerde hij zich met zijn team voor de J-League. De club die haar naam veranderde in Kashima Antlers, behoorde niet tot de favorieten voor de titel. Daar werden ploegen als Yokohama Marinos en Verdy Kawasaki verwacht. Toch wist Zico met zijn club een knappe tweede plaats in het seizoen te bereiken.
Zico's discipline, talent en professionalisme zorgden ervoor dat hij zich ook snel eigen maakte met de Japanse cultuur. Hij werd zeer populair en kreeg de bijnaam Nihongo (Voetbalgod) van Japanse voetbalfans. In 1994 beëindigde hij zijn carrière als speler, maar bleef in dienst van Kashima Antlers als technisch directeur. In die periode reisde hij regelmatig op en neer naar Brazilië waar hij de Centro de Futebol Zico (Zico's Voetbalcentrum) oprichtte. Zico werd een locale held in Kashima, waarna er een standbeeld van hem werd geplaatst aan de buitenkant van het Kashima Stadium.
[bewerk] Prijzen en statistieken
[bewerk] Clubvoetbal
- 898 competitiewedstrijden, 618 doelpunten
- Campeonato Brasileiro : 1980, 1982, 1983, 1987
- Copa Libertadores : 1981
- Intercontinental Cup : 1981
- J-League : 1993 (alleen eerste deel van de competitie)
[bewerk] Individuele prijzen
- 1974 - Braziliaans voetballer van het jaar
- 1974 - meeste goals aller tijden in een seizoen als Flamengo-speler : 49 goals
- 1976 - meeste goals aller tijden in een seizoen als Flamengo-speler : 56 goals
- 1977 - Zuid-Amerikaans voetballer van het jaar
- 1980 - Topscorer Campeonato Brasileiro : 21 goals
- 1981 - Topscorer Copa Libertadores : 11 goals
- 1981 - Intercontinental Cup : Man van de wedstrijd
- 1981 - Zuid-Amerikaans voetballer van het jaar
- 1981 - Wereldvoetballer van het jaar
- 1982 - Winnaar bronzen schoen op het WK voetbal 1982
- 1982 - Topscorer Campeonato Brasileiro : 20 goals
- 1982 - Topscorer alle Braziliaanse competities : 59 goals
- 1982 - Braziliaans voetballer van het jaar
- 1982 - Zuid-Amerikaans voetballer van het jaar
- 1983/84 - Tweede plaats topscorerslijst Serie A : 19 goals
- 1983 - Wereldvoetballer van het jaar
- 1992 - Meeste goals op rij in Japan : 11 doelpunten in 10 wedstrijden
- Topscorer in de historie van Flamengo : 508 goals
[bewerk] Trainerscarrière
Na het WK voetbal 2002 zocht de Japanse voetbalbond een opvolger voor de vertrekkende bondscoach Philippe Troussier en men zag in Zico zijn ideale opvolger, ondanks zijn gebrek aan ervaring als coach. Troussier lag steeds in de clinch met de bond en Zico die zich thuisvoelde in Japan en zich de cultuur eigen had gemaakt was zeer populair. Volgens de Japanse voetbalbond kon hij de job wel aan. Zico is op dit moment coach van Fenerbahce en heeft voor 2 jaar getekend.
De eerste interland als bondscoach ging echter met 4-1 verloren tegen Argentinië. In 2003 liet het zich positief zien ten tijde van de Confederations Cup, maar in het begin van 2004 kwam men maar met moeite langszij Oman in een kwalificatieduel voor het WK voetbal 2006. Enkele spelers werden zelfs geschorst vanwege een alcoholincident. Ondanks dat Japan negen wedstrijden op rij niet verloor gingen er verhalen de rondte dat Zico ontslag zou nemen. Tegelijkertijd protesteerde een kleine groep fans in de straten van Tokio die zijn ontslag opeisten. Hij kreeg zelfs een vreemd aanbod om trainer te worden van de Engelse amateurclub Garforth Town.
Zico bleef echter aan als bondscoach en Japan won de Asian Cup 2004 ondanks intimidaties van Chinese fans en het feit dat er slechts een Japanner binnen de selectie in dienst van een Europese club was, namelijk Shunsuke Nakamura. Daarna kwalificeerde Japan zich moeiteloos voor het WK 2006, waarin slechts een nederlaag werd geleden.
Nu gaat Zico aan de slag bij Fenerbahce. Hij krijgt een zeer belangrijke functie: trainer worden van Fenerbahçe in haar 100ste jaar van bestaan. De supporters verwachten veel van hem, ook in de Champions League....
