Tunnel van Sarajevo
De Sarajevski ratni tunnel (ofwel de Oorlogstunnel van Sarajevo) is een tunnel die tijdens de belegering van Sarajevo onder het vliegveld van de stad door werd gegraven en die een belangrijke rol speelde in de overleving van de stad. De tunnel werd in 1993 in een periode van ruim 4 maanden gegraven door het Bosnische leger. Hij had een lengte van 760 meter, was ongeveer 1,6 meter hoog en 1,2 meter breed. De ingang van de tunnel lag in de belegerde wijk Dobrinja. De tunnel kwam uit in het "vrije" Butmir, in de kelder van het huis van de familie Kolar, tegenover het vliegveld. Van daaruit kon men via de berg Igman Centraal Bosnië bereiken.
Tijdens de belegering werd het bestaan van de tunnel geheim gehouden, omdat het in de eerste plaats een militair object was. Het hoofddoel was het transport van wapens en munitie vanuit de buitenwereld naar Sarajevo. Ook belangrijke parlementsleden konden gebruikmaken van de tunnel. De allerbelangrijksten onder hen mochten daarbij de tocht door de tunnel in transportkarretjes maken, zodat ze gevrijwaard bleven van de zwarte vegen en schrammen in hun gezicht waar de minder hooggeplaatsten bij hun aankomst in Sarajevo steevast aan herkenbaar waren: zij hadden hun hoofd tijdens de tocht door de nauwe en slecht verlichte tunnel gestoten aan de wanden.
Journalisten werden niet tot de tunnel toegelaten. Het bestaan van de tunnel werd daardoor pas na de belegering met zekerheid vastgesteld. In zeer uitzonderlijke gevallen werden vluchtelingen die de stad wilden verlaten wel tot de tunnel toegelaten, maar dan slechts tegen woekerprijzen. Zij werden bij de uitgang in Butmir begroet met een handgeschreven bordje dat meldde "Parijs: 3765 km".
In de loop van de belegering werd de tunnel steeds meer gebruikt ten bate van de oorlogsindustrie in de stad. Smokkelaars konden de tunnel tegen woekerprijzen "huren" van het leger, en via die weg voedsel en medicijnen de stad in loodsen. De verkoopprijzen in de stad waren vervolgens erg hoog.
Toen de tunnel vaker werd gebruikt kreeg ook het Servische leger een vermoeden van het bestaan ervan. De ingang in Dobrinja werd vaak hevig gebombardeerd om het gebruik ervan te verhinderen, en mede daardoor leed dat stadsdeel tijdens de belegering uitzonderlijke schade.
