Tokugawa Yoshinobu
Tokugawa Yoshinobu (徳川慶喜) was de 15e en laatste shogun van het Tokugawa shogunaat.
Inhoud |
[bewerk] Kinderjaren
Hij werd Geboren te Mito, op 28 oktober 1837, als de zevende zoon van de daimyo van Mito, Tokugawa Nariaki.
Geboren met de naam Tokugawa Shichiroma in de Mito-tak van de Tokugawa familie. De Tokugawa familie bestond uit 3 takken, Kii (紀伊), Owari (尾張) en Mito (水戸). Van deze families heeft de Mito-tak het kleinste domein en het minste aanzien binnen de Tokugawa familie. Omdat de kans om shogun te worden vanuit deze familie zeer gering was, heeft Tokugawa Nariaki zijn zoon laten adopteren in de Hitotsubashi tak. Hierdoor werden zijn kansen om shogun te worden aanzienlijk groter. Zijn naam wordt dan ook Hitotsubashi Keiki.
Kinderen van alle daimyo’s moesten onder het sankin-kotai systeem als gijzelaars opgevoed worden in de hoofdstad Edo. Dit gold ook voor Nariaki, maar hij wist er voor te zorgen dat na de geboorte van zijn kinderen in het Mito kwartier in Edo, ze opgevoed mochten worden in Mito. In plaats van zijn kind door vrouwen te laten opvoeden, regelde hij de opvoeding zelf. "Een man hoort groot gebracht te worden door mannen", zei hij. Keiki's opvoeding omvatte veel zware training. Zijn vader had grote verwachtingen en dacht zelfs dat hij de incarnatie van Tokugawa Ieyasu was. Zijn training omvatte onder meer martial arts en het lezen van de Chinese Klassieken. Hij was zeer gemotiveerd voor de lessen in gevechtskunst, maar had een grote hekel aan lezen, wat niet zou veranderen tot in het begin van zijn twintiger jaren.
[bewerk] Adoptie in het huis van Hitotsubashi
Tokugawa Nariaki bij het Bakufu had geklaagd toen hij niet over het bestaan en de inhoud van de brief van de Nederlandse Koning Willem II (1844) werd ingelicht. Met de komst van Perry en de zwarte schepen in Japan (1853), had Abe Masahiro als voornaamste roju ("Oudere") de macht van het Bakufu in handen. De boodschap van Perry in handen hebbende besloot Abe om niet dezelfde fout te maken als het Bakufu toentertijd had gemaakt en besloot de inhoud te delen met alle daimyo's en het keizerlijk hof. Nariaki was Abe's grootste criticus, hij bestookte Abe met kritiek en suggesties, vele vaak gevaarlijk en onpraktisch. Maar omdat hij zijn goede wil toonde schepte dit een speciale band tussen de twee heren. Een van de concessies die Abe heeft gemaakt hierdoor is de goedkeuring van de adoptie van Nariaki's zevende zoon in de lijn van de Hitotsubashi, hij verwierf hierdoor het recht als mogelijke opvolger van de shogun.
De gedachte van Nariaki was om zijn zoon shogun te maken en zo zelf de macht te krijgen over het Bakufu. De situatie zag er gunstig uit. De huidige shogun Ieyoshi was niet gezond en men kon verwachten dat hij niet zo lang meer zou leven, zijn opvolger Iesada was ziek vanaf geboorte en kon daardoor ook geen erfgenaam maken. Er zou iemand gekozen moeten worden uit de Kii en Owari, of uit de drie subtakken Hitotsubashi, Shimizu en Tayasu. Geen van elke takken behalve de Hitotsubashi was op dat moment in staat een opvolger naar voren te brengen.
[bewerk] Een gemiste kans
Keiki was zeer geliefd door shogun Tokugawa Ieyoshi, welke ervoor gezorgd had dat hij in de Hitotsubashi familie geadopteerd werd. In januari 1853, op de dag dat de shogun de keizer zou bezoeken kondigde Ieyoshi aan dat hij Hitotsubashi Keiki mee zou nemen op zijn reis naar Kyoto. Omdat het de gewoonte was om de erfgenaam mee te nemen op zulke reizen werd het voor iedereen duidelijk dat hij van plan was om Keiki de erfgenaam van zijn zoon te maken. Nadat Commandore Matthew Perry op 8 juli zijn verschijning maakt in de Baai van Edo en de opstelling van het land eist, sterft plotseling de zwakke shogun drie dagen later op 11 juli, zonder een regeling gemaakt te hebben voor Keiki.
Zijn opvolger, Iesada was geen sterke heerser en liet zich extreem beïnvloeden door de kasteelvrouwen. Hij was mentaal zo zwak dat hij enkel sprak me zijn moeder en de kasteelvrouwen. De weinig charme hebbende Keiki was niet geliefd bij het vrouwelijke volk in het kasteel van Edo, waardoor Keiki ongeliefd werd bij dertiende shogun Iesada. Hoewel het er niet goed uitzag voor Keiki was het nog niet gedaan. De daimyo van het machtige Echizen, Matsudaira Shungaku en de roju Abe Masahiro zagen hem graag als opvolger van Iesada en dus de veertiende Tokugawa shogun te worden. Samen met Keiki's rechterhad Hiraoka Enshiro plotten zij achter Keiki's rug om opvolger van de shogun te worden. Van het kasteel zelf binnenuit werd er gestreefd om de 12-jarige Tokugawa Yoshitomi opvolger te maken van de shogun. De uiteindelijke beslissing lag bij de shogun zelf. De laatste kans was Abe Masahiro, welke beloofd had om op een geschikt moment de shogun te overtuigen. Door het plotse overlijden van Abe en de opvolging door Ii Naosuke is deze kans nooit gekomen en was de kans voor Keiki om veertiende shogun te worden definitief verkeken.
[bewerk] De Ansei Zuiveringen
De voorstanders van Keiki waren met de dood van Abe Masahiro niet ontmoedigd en de geruchten over de verwachtingen van Keiki gingen snel de ronde. Met Ii Naosuke als nieuw roju van het Bakufu brak er een nieuwe tijd aan. Hij diepgaande relaties met de Kii factie van de Tokugawa familie en stelde een geheim plan op om de twaalfjarige Tokugawa Yoshitomi als opvolger voor de shogun in te stellen. Naosuke had een grote hekel aan Mito en vooral aan Keiki's vader, Nariaki. Op 29 juli 1858 tekent Ii Naosuke onder druk van Townsend Harris's dreigementen eigenhandig zonder imperiale toestemming een verdrag Verenigde Staten. Keiki brengt Ii Naosuke een bezoek om uitleg te vragen, maar moet zonder een bevredigend antwoord terugkeren. Vanaf dat moment wordt Ii Naosuke nog achterdochtiger ten opzichte van de Mito tak. Hij laat ze spioneren en begint met de zogenaamde Ansei Zuivering (安政の大獄). Deze zuivering houdt fundamenteel in dat iedereen die tegen hem en de opvolging van Tokugawa Yoshitomi als shogun is wordt vervolgd. De mannen van lagere afkomst worden geëxecuteerd en hoger geplaatste personen kregen huisarrest. Keiki en zijn vader krijgen beide huisarrest voor geruim vier jaar. Tijdens zijn huisarrest is Keiki begonnen met het lezen van vele boeken, geschiedenis boeken, de Chinese klassieken en vooral boeken over het de creatie en ondergang van naties. Op 24 maart 1860 wordt Ii Naosuke buiten de Sakurada poort van het kasteel van Edo vermoord (桜田門外の変) door meesterloze samurai van Mito en Satsuma, die grote wrok tegen hem koesterden.
[bewerk] Keiki als beschermheer van de shogun
Hoewel de Ansei Zuiveringen voorbij waren, werd Keiki nog twee jaar lang in zijn huis vastgehouden voor misdaden tegen de staat. In 1862 wordt hij door de keizer aangesteld aan beschermheer van de shogun, Tokugawa Iemochi. Het is in deze tijd dat hij veel naam zal maken. Keiki blijft tot 1866, wanneer hij zelf shogun wordt de schermheer van de shogun.
De reden dat Keiki door zoveel mensen gesteund werd, is dat men dacht dat hij een antibuitenlands beleid zou voeren. Toen er nadat hij beschermheer van de shogun was geworden hier niet veel verandering in kwam begon men argwaan te krijgen. De hulp van zijn rechterhand Hiraoka werd vermoord omdat hij men dacht dat hij slechte invloed had op Keiki's denkbeeld. Hij reisde naar Kyoto omdat hij door de keizer geroepen werd. De keizer verlangde van het Bakufu dat ze de buitenlanders zou verdrijven en Keiki stemde hier mee in, omdat hij anders de steun van de keizer zou verliezen. Hij kreeg drie weken de tijd om de missie om buitenlanders te verdrijven te beginnen. Op de dag dat hij de oorlog moest verklaren aan de westerlingen blies hij de missie af en stuurde een brief met uitleg naar de keizer toe, omdat hij het onmogelijk achtte om de buitenlanders te verdrijven.
Met de dood van Iemochi kwam de kans voor Keiki om eindelijk shogun te worden en werd hier ook in gesteund door het hele Bakufu, maar hij weigerde deze positie omdat hij van mening was dat zelfs als shogun hij weinig meer kon veranderen aan de huidige toestand. Later weet men hem toch nog van gedachten te veranderen en wordt hij alsnog de 15e shogun van het Tokugawa-bakufu.
[bewerk] De vijftiende Tokugawa Shogun
Na het hoofd van de Tokugawa familie te zijn geworden en lang de positie van shogun geweigerd te hebben, wordt Keiki dan eindelijk shogun op 10 januari 1867 en krijgt de naam Tokugawa Yoshinobu. Na 150 dagen zonder levende shogun bestaan te hebben was het bakufu nu weer voorzien van een sterke leider, maar drie weken later overleed de pro-bakufu keizer Komei en zijn opvolger een veertienjarig kind, gemanipuleerd achter de schermen door Iwakura Tomomi en Okubo Ichizo van Satsuma, volgde een totaal tegengesteld beleid, wat zeer in het nadeel van Yoshinobu werkte. Deze heren gebruikte de keizer als hulpmiddel om hun snede plannen tot uitvoer te kunnen brengen, namelijk de val van het bakufu. Ze waren bang van Tokugawa Yoshinobu, hij werd gezien als de "Wedergeboorte van Ieyasu". Direct nadat Yoshinobu shogun werd voerde hij extreme veranderingen door. Het leger werd gemoderniseerd met behulp van Frankrijk en op die manier begon het bakufu weer aardig aan kracht te winnen. Maar in 1867 vormden de han Tosu, Satsuma en Chosu een alliantie en begonnen de zogenaamde Boshin Oorlog tegen het bakufu. Ze krijgen veel steun van daimyo's uit de regio en het bakufu leidt zware verliezen. Yoshinobu zag in dat hij deze burgeroorlog niet kon winnen en gaf op 10 november 1867 de macht terug aan de keizer om zo samen sterker te zijn tegen de opkomst van de sterke buitenlanders.
Na de teruggave van zijn macht aan de keizer wordt hij van alle titels en rangen beroofd en krijgt hij huisarrest. Vanaf dit moment zal hij zich totaal niet meer bemoeien in zaken van binnenlandse politiek. Later trekt hij zich terug naar Shizuoka waar ook Tokugawa Ieyasu zijn laatste jaren had doorgebracht. In 1902 gaf keizer Meiji hem de toestemming om opnieuw de Tokugawa familie te stichten en krijgt hij de hoogst mogelijke titel, die van prins kōshaku, voor zijn dienst aan de Japanse natie.
In zijn latere leven heeft hij veel bewondering getoond voor allerlei westerse technieken, zo kon je hem vaak op de fiets door het dorp zien rijden en was hij gefascineerd door de fotografie. Ook was hij in zijn latere leven veel bezig met schilderen, boogschieten en jagen. Op 21 november 1913, om 16:10 overleed hij op 68-jarige leeftijd.
[bewerk] Bronnen
- Gordon, Andrew. A modern history of Japan: from Tokugawa times to the present. New York, Oxford university press, 2003. blz. 56-58
- Jansen, Marius B. The making of modern Japan. Cambridge, Belknap press of Harvard university press, 2000. blz 270-312
- Shiba, Ryotaro (司馬遼太郎). The Last Shogun: The Life of TOKUGAWA YOSHINOBU. New York, Kodansha America, Inc., 2004. Vertaald door: Carpenter, Juliet Winters, 最後の将軍 (saigo no shogun). Tokyo, Bungeishunju Co., Ltd., 1967.
- Vande Walle, Willy en Hans Coppens. Geschiedenis van het moderne Japan. K.U.Leuven, 2003. blz 13-34
- Tokugawa Yoshinobu - Wikipedia English http://en.wikipedia.org/wiki/Yoshinobu
- Tokugawa Yoshinobu - Encyclopædia Britannica http://www.britannica.com/eb/article-9072777
| Bron(nen): |
|
De informatie op deze pagina, of een eerdere versie daarvan, is geheel of gedeeltelijk afkomstig van de Faculteit Letteren aan de KULeuven. |
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Tokugawa Yoshinobu op Wikimedia Commons. |
