Theodor Holman
Theodor Holman (Amsterdam, 9 januari 1953) is een Nederlands schrijver en radiopresentator. Hij werkte aan het begin van zijn carrière langere tijd als journalist bij Het Parool.
Holman werd geboren als jongste zoon van een jurist in een Indisch milieu. Hij schreef in het verleden voor Propria Cures, de Volkskrant en Nieuwe Revu. Tegenwoordig (2005) schrijft hij columns voor De Groene Amsterdammer (als "Opheffer") en Het Parool. Hij woont in Amsterdam en heeft een dochter.
Inhoud |
[bewerk] Werk
Vooral het sterk persoonlijke karakter van zijn columns valt op. Hij schreef in het verleden openhartig over bijvoorbeeld de relatie met zijn dochter en zijn moeder. Ook zijn problematische relatie tot vrouwen is een terugkerend onderwerp.
In 1997 schreef Holman een boek tijdens de 24 uur die hij doorbracht in de etalage van de Amsterdamse vestiging van De Bijenkorf (Een winkelzoon in het glazen paleis). Behalve columns en boeken, schreef Holman filmscenario's (onder meer Interview, Cool en Medea voor zijn vriend Theo van Gogh). Theodor Holman ontving op 22 juni 2000 de Icodo prijs van Artsen zonder Grenzen. In datzelfde jaar was hij ook deelnemer aan het televisieprogramma Big Brother VIPS.
Hij maakt televisieprogramma's voor de Amsterdamse omroep AT5, en werkte in de loop der jaren mee aan diverse radioprogramma's. Vanaf 12 januari 2004 presenteerde hij de KRO-talkshow Dolce Vita, aanvankelijk samen met Dieuwertje Blok en vervolgens met Hansje Bunschoten. Tegenwoordig presenteert Holman twee maal per week voor de Humanistische Omroep het dagelijkse radioprogramma Desmet Live.
[bewerk] Controversieel
Daarnaast veroorzaakte hij controverse door zijn cynisme. Over de zinsnede "Nog steeds vind ik iedere christenhond een misdadiger" ontstond in de jaren negentig een relletje nadat zijn venijnige opmerkingen aan het adres van Carel Peeters hem in de jaren tachtig al een aanstelling bij Vrij Nederland hadden gekost. Holman werd door het Openbaar Ministerie vervolgd ter zake van godslastering, maar werd vrijgesproken omdat opzet tot beledigen niet bewezen werd geacht.
[bewerk] Moord op Theo van Gogh
Holmans geloofwaardigheid liep in 2004 na de moord op collega Theo van Gogh een geduchte deuk op. In het televisieprogramma Barend & Van Dorp beweerde Holman dat hij bij het opgebaarde lijk van Van Gogh had gevoeld dat het been was geamputeerd. Dit zou volgens hem door de politie zijn gedaan omdat er nog kogels van de moordaanslag in zouden zitten die onderzocht moesten worden. Enige dagen later bleek zijn verhaal niet waar te zijn, en slechts bedoeld om de gemoederen in de Nederlandse gemeenschap nog wat meer te verhitten. Onder de dreiging van een juridische aanklacht wegens het 'aanzetten tot haat' (in de richting van de Nederlandse moslimgemeenschap, waaruit de dader van de aanslag voortkwam) trok Holman zijn opmerkingen in.
[bewerk] Auteursrecht
Holman nam actief deel aan de strijd tegen de grote auteursrechtenschending door de Perscombinatie, die de rechten van alle PC-freelancers systematisch schond - waarbvij Het Parool (waarvoor Holman vaak schreef) ook was betrokken. Het bedrijf publiceerde stukken van betrokken freelancers via via de toemalige de PersDataBank (nu FactLane van Lexis Nexis van Reed Elsevier). De schending bleek grootste in zijn soort in de Europese geschiedenis. Met enkele medestanders zoals Johannes van Dam, Arthur Graaff, Hans Ree en Nicolaas Matsier richtte Holman daarop de Freelancers Associatie op, die PCM uitgevers in 2002 dwong tot een uitkering van € 2,3 miljoen aan de freelancers.
[bewerk] Bibliografie
- Na drie tellen de opmaat (1973)
- Stalen vingers (1976)
- De kistenmaker (1977)
- De koningin (1978)
- De dame met de wond (1979)
- Het spook van de vrede (1983)
- Een lekker leven (1986)
- Vadermoord (1986)
- Apenliefde (1991)
- Karel (1991)
- Familiefeest (1992)
- Plantage Nachtschade (1992)
- Als een vrouw nee zegt (1994)
- De laatste avond (1996)
- Ik ben onbereikbaar (1996)
- Allemaal smeerlappen (1997)
- Een winkelzoon in het glazen paleis (1997)
- Een nieuwe tante en nog drie liefdesverhalen (1998)
- Niet god, maar mijn oom Koen (1998)
- Hoe ik mijn moeder vermoordde (1999)
- Er zit een duif op uw hoofd (2000)
- Het blijft toch familie (2001)
- Prinsessen & smeerlappen (2001)
- Annie & Simon (2001)
- Ik weet niet meer wat liefde is (2002)
- Nog steeds alleen (2003)
- Interview (2003; scenario; verfilmd door Theo van Gogh)
- Medea (2004; scenario verfilmd door Theo van Gogh)
- Zes Minuten (2004; scenario televisieserie)
- De Taal heeft het laatste woord (2004) over Boudewijn Büch
