SVA (Sportvereniging Ackensplein)

Sport Vereniging Ackensplein

De voetbalvereniging S.V.A. bestaat nu bijna 55 jaar, telt ongeveer 110 leden en heeft in die periode in de Kerkraadse wijk Bleijerheide ruimschoots haar eigen plek verdiend. Hoe dit zo is gekomen kunt u terugvinden op deze pagina.

1952-1960

Op 20 maart 1952 trommelt Piet Frins (†1988) in café Ackens aan het Dr. Ackensplein te Bleijerheide een aantal voetballers bij elkaar. Naar later blijkt is deze bijeenkomst de oprichtingsvergadering van de Sport Vereniging Ackensplein.

In 1952 bestaat het eerste bestuur uit: voorzitter Frans Chermin (†1981) penningmeester Piet Frins (†1988) en secretaris Gerard Lambi (†1996).

De eerste jaren kenmerken zich door groot enthousiasme en hechte kameraadschap, maar ook door een bijna net zo groot gebrek aan faciliteiten. Op een eigen terrein heeft de vereniging bijvoorbeeld tot september 1967 moeten wachten. Noodgedwongen speelt de club daarom bijna al haar wedstrijden in het op een steenworp af gelegen Duitse grensgebied. Doordat een toenmalige Bleijerheidse textielmagnaat nog een stel gele shirts had liggen, had het eerste verenigingstenue in 1952 de kleuren geel en wit. Echter één jaar later kiest de S.V.A. al voor de huidige clubkleuren rood en wit.

De ontwikkeling van de S.V.A. komt in 1955 in een stroomversnelling. De club debuteert in de dan vermaarde competitie van BSV Antraciet, de bedrijfs- sportvereniging van de toenmalige steenkolenmijn Willem Sophia. Tegelijkertijd maakt het betaalde voetbal zijn entree in Nederland en omdat enkele "top amateurs" deze stap niet (durven) maken, plukt ook de kleine S.V.A. een kwalitatief graantje mee.

1960-1970

Bij gebrek aan alternatieven speelt de S.V.A. van 1959 tot 1961 echter weer voornamelijk "wild voetbal" in het Duitse grensgebied, tot soms in de naburige Eifel toe. Tegenstanders als de ASEAG Aachen, Vennwegen, Simmerath, Zweifall, S.V. Strass, S.V. Pannesheide en Rhenania Würselen klinken velen nu nog bekend in de oren. Maar het spelen op de halfverharde Duitse "Aschen- plätze" herinneren deze mensen zich waarschijnlijk minstens even goed. Schaafwonden van rechterknie tot aan linker oor waren daardoor heel normaal en mede om aan deze ongewenste situatie een einde te maken wordt de club op 28 februari 1961 lid van de K.N.V.B. Onder die vertrouwde vlag en onder leiding van K.N.V.B. scheidsrechters werden in die tijd bovendien vele toernooien en competities georganiseerd.

Hoogtepunten in de daaropvolgende jaren zijn onder meer het winnen van het Rood Wit-toernooi in 1965 en 1967 en het winnen van het Schaesbergse Heineken Boys-toernooi in 1966.

Op 16 september 1967 speelt de S.V.A. de eerste wedstrijd op haar eigen terrein (voorheen RKNAC) aan de Voorterstraat te Bleijerheide en voor haar grote concurrenten Rood Wit en F.c. Hoss wint de S.V.A. in 1968 daar de eerste Kerkraadse Zomeravondcompetitie.

Doordat de S.V.A. aan de Voorterstaat beschikt over een eigen terrein wordt er in 1969 zelfs een eigen competitie georganiseerd. Aan de eerste editie nemen in totaal 5 teams deel en de S.V.A. is zelf de 1e winnaar. Door dit succes mag er in 1969 mee worden gedaan aan de Limburgse kampioenschappen en daar wordt een verdienstelijke 3e plaats behaald.

1970-1980

Mede doordat vele honderden toeschouwers (soms wel 1.500) de wedstrijden aan de Voorterstraat te Bleijerheide bezoeken, willen de andere deelnemende verenigingen ook een graantje meepikken. Onder grote druk van die verenigingen wordt in 1972 de Voetbalfederatie Z.A.C. Kerkrade opgericht. Alle "zomeravond" wedstrijden worden vanaf dat moment onder die nieuwe vlag afgewerkt op het dan splinternieuwe Sportcomplex De Groene long, gelegen aan de andere kant van Kerkrade. Hoewel de S.V.A. vaak aardig meespeelt om de Z.A.C. titel, slaagt zij er nooit in om dit prestigieuze kampioenschap te veroveren. Roemruchte verenigingen als Achilles '67, Rood Wit en F.c. Hirsch waren steeds net iets sterker.

1980-1990

Eind jaren '70 en begin jaren '80 zijn de hoogtijdagen van de Z.A.C. In 2 klassen nemen maar liefst 18 clubs deel aan haar competitie. Gek genoeg verkeert de S.V.A. dan in een voor haar ongekend moeilijke tijd. De club kan nog maar net haar hoofd boven water houden en steeds meer Z.A.C. spelers zoeken hun heil bij de vele reguliere amateurvereniging in Kerkrade en omstreken. De belang- stelling voor het Zomeravond voetbal daalt dramatisch. Wanneer voor de competitie van 1993 nog maar 5 teams inschrijven, besluit het Z.A.C. bestuur zelfs om te stoppen en de Voetbalfederatie Z.A.C. Kerkrade wordt in 1993 opgedoekt. De S.V.A. zit nu met een groot probleem.

1990-2000

Hoe wil en hoe kun je nu verder als een volledig zelfstandige voetbalclub ? Mede om deze vraag te kunnen beantwoorden zet secretaris/penningmeester Wiel Strüver op 12 oktober 1992 de eerste stap op een, wat achteraf zou blijken 16 maanden durend, glibberig maar uiteindelijk wel succesvol pad. Voor een eerste gesprek stapt hij binnen bij het K.N.V.B. Bondsbureau in Nieuwstadt. Hij maakt daar o.m. een afspraak voor een vervolg gesprek en op 21 oktober 1992 gaan voorzitter Lei Hanneman en hij serieus praten over toelating tot de K.N.V.B. Afdeling Limburg.

De vereniging is inmiddels weer kerngezond en haar ledenvergadering van 29 november 1992 spreekt zich unaniem uit voor competitie voetbal onder de naam S.V.A. Dit alles leidt in december 1992 tot een officieel verzoek om toelating tot de K.N.V.B. Afdeling Limburg. Maar ondanks een positief advies van "Nieuwstadt" wijst "Zeist" op 19 februari 1993 het verzoek toch af. Men wil géén dispensatie verlenen voor het deelnemen met maar 1 team en daarnaast blijft het niet beschikken over een accommodatie een te groot struikelblok.

Het toeval wil nu dat ere-voorzitter Piet Ackens (†2000) tijdens een vakantie in Indonesië, een vooraanstaand Bondsbestuurder uit Zeist ontmoet. Tijdens een van hun vakantiegesprekken komt ook de situatie van de S.V.A. ter sprake. Die bestuurder beloofd Piet te willen luisteren naar de zienswijze van het S.V.A. bestuur en na terugkeer in Nederland wordt hij dan ook officieel benaderd. Overtuigd door deze zienswijze, weet hij uiteindelijk te bewerkstelligen dat "Zeist" de zaak opnieuw tegen het licht wil houden. Het resultaat is dat men de S.V.A. alsnog wil toelaten, wanneer de Gemeente Kerkrade schriftelijk verklaard dat de S.V.A. de komende 3 jaren over een speelveld kan beschikken. Op 8 oktober 1993 krijgen wij deze verklaring van de Gemeente Kerkrade en op 15 februari 1994 ligt de fel bevochten toelating tot de K.N.V.B. Afdeling Limburg in de bus. In een tijd dat fusies en andere samenwerkingsvormen aan de orde van de dag zijn, is er in eerste instantie natuurlijk veel onbegrip en ongeloof binnen het Kerkraadse amateurvoetbal. "Wie kenne ze dat noe doeë ? Zint die jek doa in Nuistadt?" zijn dan veel gehoorde vragen in het kleine wereldje. Maar toch.

In 1993 nemen we nog noodgedwongen deel aan een zaalcompetitie in Landgraaf, maar in september 1994 start de S.V.A. als enige vereniging uit het voormalige Kerkraadse Zomeravondvoetbal in de toenmalige 1e klasse B van de Afdeling Limburg. Namen als Achilles '67, Rood-Wit, F.c. Nulland, F.c. Hirsch, Apollo en Rocky boys worden ingewisseld tegen Noorbeekse boys, Epen, Waubachse boys, Reymerstokse boys, Haanrade, Egge en Eikenderveld. Acht maanden later is een knappe 5e plaats o.l.v. trainer Toon Plum de kroon op het vele werk.

Er is echter nog steeds één maar: De K.N.V.B. heeft aan de toelating ook nog de eis verbonden dat de S.V.A. maar één seizoen met slechts één team mag deelnemen. Het tweede seizoen moeten de club voldoen aan het minimale aantal van drie teams. De S.V.A. veteranen worden daarom snel omgebouwd tot S.V.A. 3 en dankzij versterking van "elders ontevredenen" ziet ook S.V.A. 2 al gauw het levenslicht. Het logische gevolg is dat de S.V.A. vanaf het seizoen 1995/1996 op het Sportcomplex De Groen Long "heel gewoon" met drie teams kan inschrijven. Drie jaar na het zomeravondvoetbal is de S.V.A. een volwaardige amateurvereniging geworden.

Al meteen in dat eerste "echte jaar" begroet de club haar eerste kampioen. In april 1996 wordt het 2e elftal o.l.v. de coaches Leon Mesters en Arno Ritzerfeld kampioen in de 6e reserveklasse van de Afdeling Limburg en promoveert naar de 5e klasse.

Twee jaar later, aan het einde van het seizoen 1997/1998 o.l.v. trainer Martien Körver en na een enerverende nacompetitie tegen Puth, Itteren en Horn promoveert ook het 1e elftal. Na een memorabele beslissingswedstrijd op het terrein van Buchten tegen het midden-Limburgse Horn, wordt 6B ingeruild voor 5A. Twee touringcars keren afgeladen vol en heftig feestend terug naar Bleijerheide, alwaar zich een echte optocht over de gehele Bleijerheiderstraat ontvouwt.

In de zomer van 1999 verlaten we na 27 jaren noodgedwongen het Sport- complex De Groene Long. De Gemeente Kerkrade heeft andere plannen met dit groengebied en wij moeten dus op zoek naar een andere accommodatie. In afwachting van een volledig nieuw te realiseren voetbalcomplex in de wijk Bleijerheide, is stadsgenoot Miranda gelukkig bereid om ons tijdelijk onderdak te bieden en we spelen vervolgens 2 volledige seizoenen op het Sportpark Carisborg "op jen Vink".

2000-heden

Het jaar 2000 gaat de geschiedenis in als het tot nu toe meest treurige jaar in de lange S.V.A. historie. In 3 maanden tijd verliest de vereniging nl. 4 zeer waardevolle leden. Op 16 augustus, 7 september, 2 oktober en 18 november verlaten resp. Paul Braun (50), ere-voorzitter Piet Ackens (73), Deu Cox (64) en Roel Jacobs (19) ons veel en veel te vroeg.

Sportief gezien is het 1e elftal ook in de 5e klasse erg succesvol. In de seizoenen 1998/1999 en 1999/2000 strijdt het steeds tot het laatste moment mee om de prijzen. Twee keer wordt de nacompetitie behaald. Lukt het de eerste keer tegen IASON en Heksenberg nog net niet, de tweede keer op 14 mei 2000 is het wel raak. Na twee enerverende wedstrijden tegen de Geertruidse Boys en alweer IASON presteren trainer Martien Körver en zijn selectie het om, voor de 2e keer in 3 jaar, te promoveren. De S.V.A. is 4e klasser.

Bijna een jaar later, tijdens de laatste competitiedag op 6 mei 2001, handhaaft het 1e elftal zich o.l.v. de interim trainers John Klüter en Ton Geilenkirchen in de 4e klasse C. Dit gaat o.m. ten koste van gerenommeerde verenigingen als Heksenberg en R.K.H.B.S. Een prachtige prestatie voor een debutant, zeker gelet op het feit dat er in 2000/2001 maar liefst 4 clubs moesten degraderen.

Het 2e elftal is in 2001 ook weer eens succesvol. Op 4 april worden zij o.l.v. het duo Leon Mesters en Heinz Offermans kampioen in de 5e reserve klasse en promoveren daardoor naar de 4e reserve klasse. Zij zijn daarmee in dat seizoen de 1e kampioen in het District Zuid II en net als het S.V.A. 1 heeft nu ook S.V.A. 2 het gepresteerd om 2 keer te promoveren in minder dan 6 jaar tijd.

Op zondag 15 juli 2001 zijn we na 29 jaren weer terug in onze eigen wijk Bleijerheide. De cirkel lijkt rond want aan de Voorterstraat, waar het in 1967 ook begon, is een nieuw Sportcomplex gereed gekomen. De Gemeente Kerkrade heeft daar voor de verenigingen K.V.C. Oranje en S.V.A. twee zgn. grassmaster velden laten aanleggen en K.V.C. Oranje heeft daarnaast een club gebouw neergezet. Ruim twee jaren eerder, op 9 april 1999, heeft de S.V.A. na een zeer zorgvuldige afweging dan al gekozen voor de optie "huren van K.V.C. Oranje" en in juni 2001 zeggen wij de huur op bij Miranda en trekken in bij onze nieuwe verhuurder: K.V.C. Oranje. De S.V.A. is "back home".

De terug keer in het eigen Bleijerheide wordt echter een ramp. De cirkel blijkt helemaal niet zo rond, want de S.V.A. voelt zich al vanaf de eerste dag niet bepaald welkom geheten door K.V.C. Oranje. Deze in alle geledingen als maar feller doorsluimerende burenruzie knaagt steeds meer aan bestuur, leden en supporters, met als gevolg dat de het bestuur van de S.V.A. in september 2004 het besluit neemt dat alweer verhuizen de enige echte oplossing is.

Per 15 oktober 2004 is deze verhuizing gerealiseerd en op die datum zijn wij voor het eerst te gast bij L.H.C. in Eygelshoven. Met pijn in het hart vertrekken we van Bleijerheide maar het warme welkom in Eygelshoven doet al gauw zijn werk als een perfecte pijnstiller.

Ook op sportief gebied werd het verblijf aan de Voorterstraat een catastrofe. S.V.A. 1 en S.V.A. 2 degraderen beiden naar de 5e klasse en de start van het daarop volgende seizoen 2002/2003, is zo mogelijk nog desastreuzer. Vanwege een tekort aan spelers en kader moeten we S.V.A. 3 vlak voor aanvang van de competitie terug trekken. S.V.A. 1 en S.V.A. 2 beginnen ook in de 5e klasse met forse nederlagen. S.V.A. 2 weet zich uiteindelijk nog op miraculeuze wijze te handhaven, maar S.V.A. 1 degradeert kansloos naar de 6e klasse.

Gelukkig is de vereniging een stuk succesvoller buiten het voetbal en de accommodatie. Op 12 juli 2002 speelt zij in het kader van haar 50 jarig bestaansfeest voor maar liefst 1.500 toeschouwers een wedstrijd tegen het grote Roda J.C. De uitslag 0-22 doet anders vermoeden, maar op het complex van het voormalig Jongenspensionaat te Bleijerheide wordt die 12e juli een prachtige zomeravond en tegelijkertijd een onvergetelijke ervaring voor de S.V.A. en haar talrijke sympathisanten. In het weekend van 29 augustus t/m 1 september 2002 gaat de club op een werkelijk unieke wijze verder met de viering van haar 50 jarig bestaansfeest. In een gigantisch groot feestpaviljoen op het Dr. Ackensplein wordt er gedurende vier dagen een prachtig feest gevierd. Zonder enige wanklank genieten daar in totaal ruim 2.500 bezoekers van een groot aantal artiesten uit ons eigen Limburg en het verre Oostenrijk en de S.V.A. verwerft hiermee dan ook enorm veel sympathie in de Bleijerheidse gemeenschap.

Inmiddels is de S.V.A. hard op weg naar haar 60 jarig bestaansfeest en op die weg zal Kerkrade en omstreken ongetwijfeld nog vaak horen van "de jonge van d'r plai".