Speedcore

Speedcore is een muziekgenre, gekarakteriseerd als een zeer snelle variant van terror met veel industriële geluiden. Het aantal beats per minute kan oplopen varieren van 240 tot 1000bpm. Enkele bekende speedcore artiesten zijn Noisekick, Noizefucker, The Dark Ochestra, Lord Lloigor, Qualcommando, Mordtrupp, Komprex en Gabba Front Berlin.

De muziek is onder andere populair in Noord-Italië, België, Duitsland en Nederland.

Kleine stukken speedcore worden soms in de hardcore gebruikt als tussenstuk.

Overtreffende trap van Speedcore is Extratone dat meer dan 1000 beats per minuut telt. Deze muziek resulteert vaak in een soort van ruis.

[bewerk] Geschiedenis

Rond de jaren 1991-1993 begonnen artiesten binnen de gabberstijl te experimenteren met steeds hogere bpm's. Dit leidde in eerste instantie tot wat later 'hardcore' genoemd zou worden, en tot de eerste speedcore achtige nummers al in 1992. Uit dit jaar is het enige speedcore-achtige nummer dat in de top 40 is gekomen: 'Alles naar de Kl#te' van De Euromasters, waar zelfs de radio edit een bpm van 240 haalde. In deze jaren was er echter een zekere grens aan het toelaatbare aantal bpm's, welke rond de 300 lag. De term 'speedcore' stamt dan ook van veel later, rond 1994.

Van voor 1994 is slechts één pionier bekend die met de echt hoge frequenties experimenteerde. Hoewel Moby (van o.a. het housenummer 'Go' uit 1991) zeker geen Hardcore/Speedcore artiest genoemd mag worden, is hij wel de allereerste artiest welke ge-experimenteerd heeft met de hogere beatfrequenties. Al in 1992 werd de single 'Next is the E' van Moby uitgebracht, welke het veelzeggende nummer 'Thousand' bevat. Hoewel het een tijd geduurd heeft voordat men zich hierna weer aan de hogere beatfrequenties waagde, moet dit nummer een inspiratie zijn geweest voor de eerste generatie echte Speedcore artiesten. De meeste Speedcore is echter het resultaat van remixes uit verwante muziekstijlen.

Speedcore is altijd een undergroundstroming binnen een undergroundstroming geweest, waardoor er weinig over bekend is en slechts vage definities van bestaan. Speedcore moet dan ook veelal als statement gezien worden: Speedcore staat nog verder van de 'normale' muziek af, en is daarom nog meer die-hard/voor-de-'echte'-gabbers. Ook de dansbaarheid is twijfelachtig, zeker wanneer langdurig gedraaid, en zeker zonder het gebruik van bepaalde drugs. Dit laatste maakt de statement van speedcore echter alleen maar sterker.

[bewerk] Bekende stukken

Artiest	Single
Gabba Front Berlin	Lacrima Mosa Est
Noisekick	Army Of Speedcore
Lawrencium	The Last Furious
Komprex	Fuck The Female Race
Disciples Of Annihilation	N.Y.C. Speedcore
Lord Lloigor	Ray Of Darkness
Gabba Front Berlin ft. Rotello	The Berserk