Soxhletapparaat
Een soxhletapparaat is een apparaat dat is uitgevonden door Franz von Soxhlet[1], oorspronkelijk om de hoeveelheid vet in melk te bepalen, wordt in het laboratorium gebruikt om een oplosbaar bestanddeel uit droge stof te extraheren met een oplosmiddel, bijvoorbeeld cafeïne uit gemalen koffie.
Het apparaat bestaat uit een warmtebron die een reservoir met oplosmiddel aan de kook houdt. Het verdampende oplosmiddel condenseert in een koeler weer tot zuiver oplosmiddel in de vloeistoffase, dat in een poreus filterbakje terugloopt waarin zich de te extraheren vaste stof bevindt. Hierin gaat een deel van de te winnen stof in oplossing. De verrijkte oplossing loopt nu terug in het reservoir, waar bij het koken echter alleen het oplosmiddel weer in de dampvorm overgaat. Op deze manier is het mogelijk om met weinig oplosmiddel toch een nagenoeg volledige extractie uit te voeren. Het apparaat op de afbeelding heeft nog een verfijning, namelijk een overloophevel. De vloeistof blijft aanvankelijk in de extractiebeker staan, en hevelt bij het bereiken van een bepaald niveau dan af. Door intensiever contact met het oplosmiddel gaat het te winnen materiaal wat makkelijker in oplossing.
Vereisten zijn wel dat het te winnen bestanddeel veel minder vluchtig is dan het oplosmiddel en dat het bij de gebruikte temperaturen niet reageert tot ongewenste reactieproducten.
[bewerk] referenties
- ↑ Soxhlet, F. Die gewichtsanalytische Bestimmung des Milchfettes, Polytechnisches J. (Dingler's) 1879, 232, 461
