Rudi Kross
Rudi Frank Kross (Paramaribo, 21 oktober 1938 — Utrecht, 28 oktober 2002) was een Surinaams journalist en schrijver. Hij werkte afwisselend periodes in Suriname en Nederland bij diverse media: De Ware Tijd, De Vrije Stem, Algemeen Handelsblad, de Surinaamse Staatsradio (SRS). Ook was hij werkzaam hij de FAO in Rome. Rond 1970 was hij in Suriname actief als vakbondsman. Hij werkte als scenarioschrijver mee aan de film Wan Pipel van Pim de la Parra.
Kross was een scherpzinnig scribent en kreeg enkele malen in Suriname een spreekverbod opgelegd. Haarscherp is zijn analyse van een persconferentie van J. Lachmon in Rebel op de valreep (1972). Hij behoorde begin jaren '60 tot de groep rond het tijdschrift Mamjo in Nederland waarin hij de degens kruiste met John Leefmans. Hij schreef gedichten en liederen in Njoen moesoedé [Nieuw ochtendgloren] (1970) samen met Jozef Slagveer. In virtuoos barokke stijl geschreven zijn zijn essays. Het grootste is Anders maakt het leven je dood; de dreigende verdwijning van de staat Suriname (1987), een politiek-historische en economische analyse van zijn geboorteland. De Surinaamse vakbondsvoorzitter Cyrill Daal en journalist Jozef Slagveer beschouwde Kross als de postume mede-auteurs. Kort proza verscheen in de bloemlezingen Sirito (1993) en Mama Sranan (1999).
In zijn laatste periode was Kross werkzaam als docent aan de Hogeschool van Utrecht en aan de School voor Journalistiek.
[bewerk] Over Rudi Kross
- Michiel van Kempen, Een geschiedenis van de Surinaamse literatuur. Breda: De Geus, 2003, deel II, pp. 683, 885-889, 893-894, 917-918, 934-935.
[bewerk] Zie ook
| Bron(nen): |
|
Dit artikel is – met toestemming van de auteur – gebaseerd op een lemma uit Michiel van Kempen, Surinaamse schrijvers en dichters (Amsterdam: De Arbeiderspers, 1989). |
