Pony Express
De Pony Express was het eerste snelle transportmiddel voor kleine goederen en post over het Noord-Amerikaanse continent van de Missouri naar de kust van de Stille Oceaan. Vervoer vond plaats door ruiters die vlakten, woestijnen en bergpassen over trokken. Het bracht de beide kusten tien dagen dichter bij elkaar.
De eerste succesvolle Pony Expressrit startte op 3 april 1860 in St. Joseph, Missouri en eindigde op 13 april in Sacramento, Californië.
De Pony Express begon eigenlijk als een publiciteitsstunt met als doel een regeringscontract in de wacht te slepen voor postvervoer. De dienst bestond maar zestien maanden en werd opgevolgd door de eerste transcontinentale telegraafdienst. Toch was de Pony Express als communicatiemiddel van zeer groot belang voor de verbinding tussen het oosten en westen van de Verenigde Staten in een tijd van traag en omslachtig vervoer en van grote nationale crisis (het was vlak voor het uitbreken van de Amerikaanse burgeroorlog).
De posttas (mochila) werd over het zadel gegooid en op de plaats gehouden door er op te gaan zitten. Elke hoek had een zak (cantina). Bundels post werden in de cantina gestopt. De mochila kon ongeveer tien kilo post bevatten.
De wisselstations hadden een tussenruimte van ongeveer 10 mijl langs de gehele route omdat dit de afstand is die een paard aan een stuk kan galopperen. De ruiter kreeg bij ieder station een vers paard en nam enkel de mochila met zich mee. Na ongeveer 100 mijl werd ook de ruiter gewisseld.
De bekendste ruiter van de Pony Express was waarschijnlijk William Cody, beter bekend als Buffalo Bill.
De Pony Express was de snelste vorm van transport voor de komst van de spoorwegen, negen jaar later. In feite was het zelfs het bewijs voor de haalbaarheid van een transcontinentale weg en dat zo'n weg het hele jaar kon worden open gehouden. Tot die tijd werd dat voor onmogelijk gehouden.
