Paus Vigilius
| – 555 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Paus | ||||||
|
Vigilius, de 59ste paus van de Rooms-Katholieke Kerk, was paus in een bijzonder moeilijke tijd voor Rome en de rest van Italië omdat er een oorlog heerste tussen de Grieken en de Goten die grote schade deed aan het land en de stad.
Vigilius kwam uit een oud Romeins geslacht. Zowel zijn vader als zijn broer waren waarschijnlijk consul en Paus Bonifatius II had Vigilius aanvankelijk al tot zijn opvolger bestempeld. Hij werd er echter toe gebracht daarop terug te komen. Onder paus Agapitus I 535-536 werd Vigilius tot pauselijk vertegenwoordiger in Constantinopel benoemd. Na de dood van Agapitus op 22 april 536 werd hij door de keizer naar huis gestuurd als de nieuwe paus. De Goten zorgden er echter voor dat Silverius paus werd. Belisarius zette Silverius echter af zodat op 29 maart 537 Vigilius tot paus gewijd werd. Zijn voorganger Silverius werd door hem gevangen gehouden en stierf al snel onder de harde behandeling die hem ten deel viel. Hoewel de gehele kerk hem uiteindelijk toch aanvaardde als paus werd Vigilius duidelijk gezien als een stroman van de keizer.
Het is mogelijk dat Vigilius aanvankelijk geprobeerd heeft de breuk met de monofysieten te overbruggen, maar in 540 nam hij duidelijk stelling tegen deze stroming in de kerk en tegen de afgezette Patriach Anthimus. In 543 ontstond er door de veroordeling van Origen door keizer Justinianus opnieuw een moeilijke situatie voor de paus. Om een wig te drijven tussen Monofysieten en Nestorianen besloot men in Constantinopel tot een veroordeling van de Drie Hoofdstukken. In het westen stuitte dat op veel verzet, aanvankelijk ook van de kant van Pelagius die de opvolger van Vigilius zou worden. Vigilius aarzelde aanvankelijk ook om de veroordeling te ondersteunen maar werd door de keizer naar Constantinopel gecommandeerd. Dit gebeurde terwijl de stad Rome juist door Totila, de koning van de Ostrogothen werd belegerd. Toch besloot de paus gevolg te geven aan het keizerlijk bevel. Bij het aan boord gaan van zijn schip op de Tiber werd hij door het volk als een verrader beschimpt en met stenen bekogeld.
In Constantinopel probeerde hij de keizer tot hulp aan zijn zwaargeplaagde volk te bewegen maar deze had daar hoegenaamd geen oren naar. De keizer eiste een veroordeling van de Drie Hoofdstukken. Na acht jaar verblijf in Constantinopel gaf de paus eindelijk toe, een ommezwaai die hem in het westen niet in dank werd afgenomen. Inmiddels was de stad Rome eerst in Gotische, daarna weer in Byzantijnse handen overgegaan en had zelfs een tijdje leeg gestaan.
In 555 trachtte de paus naar huis terug te keren, maar hij kwam niet verder dan Syracuse, waar hij stierf. De pauselijke troon bleef daarna bijna een jaar onbezet. Vigilius werd uiteindelijk door Pelagius opgevolgd. Deze had zich fel tegen de veroordeling van de Drie Hoofdstukken verzet maar op dat punt een volledige ommezwaai gemaakt. Boze tongen beweerden dat dat alleen maar was om zelf paus te kunnen worden en zelfs dat Vigilius door hem op de terugweg vermoord was.
