Paus Pelagius I
| – 561 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Paus | ||||||
|
Pelagius I, de 60ste paus van de Rooms-katholieke Kerk, was de zoon uit een adellijk Romeins geslacht. Zijn vader, een zekere Johannes, was de leider van een van de twee toenmalige kerkdistricten in Italië. Pelagius was een van paus Agapitus I zijn metgezellen naar Byzantium, en verbleef daar als nuntius.
Toen in 546 paus Vigilius naar Byzantium gezonden werd, bleef Pelagius in Rome. Toen Totila, koning van de Gothen Rome belegerde, was de paus nog afwezig en fungeerde Pelagius als afgezant. Hij deed er alles aan om het hongerige volk te helpen, wat hem zijn vermogen kostte, maar faalde. Het stemde Totila echter wel milder nadat deze Rome had ingenomen.
Na de dood van zijn voorganger werd Pelagius door Justinianus I aangewezen als opvolger. Men vermoedde dat Pelagius achter de dood van Vigilius, in veel opzichten een stroman van Justinianus zat. Alleen door een eed te zweren op het Heilige Kruis en het Evangelie kon hij zich van de verdenkingen ontdoen. Hoewel hij eerst een tegenstander was van Justinianus' verzoeningsleer met betrekking tot onder andere de monofysieten, nam hij later diens standpunt over. Dit maakte de Heilige Stoel erg ongeloofwaardig bij haar volgelingen, en Pelagius' opvolgers hebben veel tijd besteed aan het vinden van een oplossing hiervoor.
