Oceanus (god)
|
||||||||
|
||||||||
Oceanus of Okeanos was een Griekse zeegod en Titaan. Hij is de personificatie van de oceaan, die door de oude Grieken en Romeinen werd gezien als een immense rivier die de platte wereldschijf in zijn geheel omcirkelde. Oceanus regelde daarnaast ook de opkomst en ondergang van de hemellichamen: Helios (de zon), Selene (de maan) en de sterren.
Volgens sommige geleerden werd Oceanus eerst geassocieerd met al het water dat zout was; hij was dus ook de Middellandse Zee en de gehele Atlantische Oceaan. Maar naarmate de geografische kennis van de oude Grieken zich uitbreidde, werd Oceanus steeds meer gezien als de wateren die verder van Griekenland lagen en waarvan niet veel bekend was. Poseidon zou over de Middellandse Zee heersen.
[bewerk] Uiterlijke kenmerken
Op Griekse afbeeldingen heeft Oceanus vaak een gespierd bovenlijf en het onderlijf van een slang. Hij heeft een lange baard en er groeien één a twee lange horens of kreeftenscharen op zijn hoofd. Vaak afgebeeld met Oceanus waren een slang, een school vissen en een roeiriem.
[bewerk] Oorsprong en nakomelingen
Oceanus was de eerstgeborene van de Titanen, de kinderen van Uranus en Gaea. Hij verenigde zich met Tethys, één van de andere twaalf Titanen, en samen met haar had hij drieduizend kinderen, de Oceaniden, nimfen die alle vormen van water personifieerden. Hij was ook de vader van de Potamiden (de riviergoden) en de Cercopen (twee aapachtige dieven). Sommigen zeggen dat ook Triptolemus zijn zoon was.
Qua positie als eerste van de Titanen of mythologische reuzen en qua functie toont hij overeenkomsten met Aegir in de Noordse mythologie.
[bewerk] Mythes
In de meeste variaties van de mythe over de oorlog tussen de Titanen en de Olympianen nam Oceanus (samen met Themis zijn neef Prometheus) niet deel aan de gevechten. Hij sloot zich bij geen van beide kanten aan en trok zich terug. Ook nam Oceanus niet deel aan de opstand tegen zijn vader Uranus. Door deze acties raakte hij nogal afgezonderd van zijn broers en zusters.
