Nederzetting met stedelijk karakter

Een Nederzetting met stedelijk karakter (Russisch: Посёлок городского типа; Posjolok gorodskogo tipa, vaak afgekort tot П.г.т.; p.g.t.; Oekraïens: селище міського типу; in het Engels vertaald als: townlet) is een type nederzetting die werd gebouwd binnen het sovjetbeleidsplan voor de stedenbouw en in de daaruit volgende staten, zoals Rusland en Oekraïne is blijven bestaan als type. Het is een plaats met stedelijke kenmerken, maar zonder stadsstatus (gorod). Het valt tussen dorpen en steden in qua omvang. Zij onderscheidt zich van dorpen doordat de bevolking niet in de landbouw werkt. Meestal is een dergelijke plaats gebouwd rond een groot industrieel bedrijf, waar het grootste deel van de bevolking werkt of werkte. Deze plaatsen pasten binnen het industriële beleid van de Sovjetunie om de bevolking uit de landbouw in de industrie te krijgen. De infrastructuur van dergelijke plaatsen is daardoor vaak stedelijk van aard.

De bevolking van dergelijke plaatsen kan oplopen tot enkele tienduizenden inwoners, waarna ze soms worden 'bevorderd' tot stad. In het huidige bestuurlijke systeem is dit type plaats gehandhaafd; zie OKATO.

[bewerk] Soorten stedelijke nederzettingen

De Grote Sovjet Encyclopedie maakte onderscheid naar drie typen:

• Werknederzetting: plaatsen met fabrieken, mijnbouw, elektriciteitscentrales, constructiefabrieken e.d. met maximaal 3000 inwoners
• kuuroord: plaatsen met grote sanatoria of andersoortige gezondheidsvoorzieningen, waarin minimaal 50% van de bevolking werkzaam moest zijn.
• Datsjanederzetting: plaatsen waar de nadruk lag op zomer- en winter-recreatieactiviteiten, waarbij de landbouwactiviteiten niet meer dan 25% van het totaal mochten bedragen.

De opperste Sovjet van de Oekraïense SSR gaf in 1981 de volgende criteria:

• plaatsen met meer dan 2000 inwoners, waarvan meer dan ⅔ van de bevolking arbeider, werknemer of familie daarvan is
• met industriële bedrijven, gebouwen en een spoorverbinding

of:

• plaatsen met middelbare scholen en instituties voor hoger onderwijs of onderzoeksinstellingen
• sanatoria of ziekenhuizen

Maar op de regels van het minimum aantal inwoners werden soms uitzonderingen gemaakt als een plaats economisch of sociaal potentieel had. In dat geval kon de plaats de status verkrijgen als ze meer dan 500 inwoners had.

Een dergelijke plaats werd bestuurd door een nederzettingsraad (поселко́вые сове́ты), die gelijk stond aan een selsovjet.