Nationaldemokratische Partei Deutschlands (DDR)
|
Republiek  voormalige DDR |
De Nationaldemokratische Partei Deutschlands (NDPD, Nationaal-democratische Partij van Duitsland) was een Oost-Duitse partij, opgericht op 16 augustus 1948 in de Sovjet-Russische bezettingszone.
De partijleden bestonden uit oud-Wehrmacht-officieren en vroegere nazi's. Ook trok de partij veel ambtenaren aan. In 1949 werd de NDPD een zgn. 'Blokpartij' en lid van het Nationaal Front. Van 1949 tot 1989 had de NDPD 52 zetels in de Volkskammer, leverde zij diverse malen ministers, vice-premiers en plaatsvervangend Voorzitters van de Staatsraad. De partij was georganiseerd volgens het principe van het democratisch centralisme en hield om de vijf jaar een partijdag (vergelijkbaar met een partijcongres).
Omstreeks 1989 telde de NDPD 110.000 leden. Na de val van de Berlijnse Muur stapte de NDPD uit het Nationale Front en werd een oppositiepartij. Bij de Volkskammer-verkiezingen behaalde de partij maar 2 zetels. In oktober 1990 ging de NDPD op in de Freie Demokratische Partei (FDP).
Een bekende oud-Wehrmacht generaal die vicevoorzitter van de NDPD was, was luitenant-generaal Vincenz Müller.
Lijst van voorzitters van de NDPD
| Lothar Bolz | 1948-1972 |
| Heinrich Homann | 1972-1989 |
| Günter Hartmann | 1989-1990 |
| Wolfgang Glaeser | 1990 |
| Wolfgang Rauls | 1990 |
NDPD-politici (selectie)
- Wilhelm Adam (Kolonel, minister van Financiën van Saksen)
- Siegfried Dallmann (Minister van Financiën van Brandenburg)
- Wilhelm Feldmann (Minister van Lichte Industrie)
- Arno von Lenski (Generaal-Majoor van het NVA)
- Vincenz Müller (Luitenant-Generaal, staf-chef van de militaire volkspolitie)
