Marie Popelin
Marie Popelin (Schaarbeek, 16 december 1846 - 5 juni 1913) was een Belgische voortrekster van de vrouwenrechten. Zij vocht met Isabelle Gatti de Gamond voor het onderwijs voor meisjes en werd zelf de eerste vrouwelijke doctor in de rechten.
Op 37-jarige leeftijd begon zij haar rechtenstudie aan de Université Libre de Bruxelles. Als eerste afgestudeerde vrouw vroeg zij in 1888 toegang tot het beroep van advocaat aan de balie van Brussel. Het hof van beroep verwierp haar verzoek op 12 december 1888 met argumenten over de natuur van de vrouw en haar sociale rol. Haar cassatieberoep werd afgewezen met het argument dat de wet niets regelde. De "zaak Popelin" kreeg grote bekendheid en was een belangrijk moment in de bewustwording van het feminisme.
En 1892 stichtte Popelin de Ligue belge du droit des femmes (Belgische Liga voor Vrouwenrechten), onder andere samen met Isala Van Diest, de eerste Belgische arts. Het door haar in 1897 in Brussel georganiseerde Internationaal Feministisch Congres vindt vooral bijval in het buitenland. In 1905 stichtte zij de Belgische antenne van de Conseil international des femmes, de nog altijd bestaande Nationale Vrouwenraad.
