Louis Braille
Louis Braille (Coupvray bij Parijs, 4 januari 1809 – Parijs, 6 januari 1852) was de ontwerper van het brailleschrift, een lees- en schrijfsysteem voor blinden. Zelf was hij op driejarige leeftijd blind geworden door een ongeluk in de werkplaats van zijn vader.
In 1819 ging Braille naar het Nationaal Instituut voor Blinde Kinderen in Parijs, waar hij al spoedig vernam dat er in datzelfde jaar een speciaal 'nachtschrift' was ontwikkeld door een artillerieofficier in het Franse leger, Charles Barbier. Dit schrift was een methode om 's nachts boodschappen over te brengen aan het front. Daarbij werd een raster van twaalf punten gebruikt, waarop in reliëf codes werden aangebracht die in het donker voelbaar waren. Zeer waarschijnlijk heeft dit Louis Braille op het idee gebracht iets dergelijks voor blinden te ontwikkelen.
Toen Braille 15 jaar oud was kwam hij al met een eerste opzet voor een blindenschrift en in 1829, op zijn 19e, had hij het volledig ontwikkeld tot een bruikbare methode. Hij had het twaalfpuntssysteem vervangen door een minder ingewikkeld zes-puntssysteem en er een bepaalde logica in aangebracht waardoor behalve letters en hoofdletters ook leestekens, cijfers, tweeklanken en andere aanduidingen gebruikt konden worden.
Zijn medeleerlingen begonnen het meteen te gebruiken, maar pas in 1854, twee jaar na zijn dood, werd het brailleschrift officieel door het Instituut erkend als volwaardige lees- en schrijftaal voor blinden. Nog altijd wordt het wereldwijd door en voor blinden toegepast. Naderhand zijn ook een brailleschrift voor muziek, voor wiskunde en voor tekstverwerking op de computer ontwikkeld. Ook bestaat er voor geoefende braillelezers een soort stenografie in braille, het z.g. 'Kortschrift in graden'.
