Lothar Matthäus
Lothar Matthäus (Erlangen, Duitsland, 21 maart 1961) is voormalig voetballer en nu voetbalcoach. Hij werd wereldkampioen en Europees kampioen met Duitsland, en achtmaal landskampioen. Hij geldt als één van de succesvolste Duitse voetballers.
Inhoud |
[bewerk] Carrière
[bewerk] Clubs
Matthäus begon zijn carrière bij FC Herzogenaurach, en het werd serieus in 1979 bij Borussia Mönchengladbach in de Bundesliga. Later ging hij spelen voor Bayern München (1984-1988 en 1992-2000, 7 landstitels, driemaal Duitse Beker, UEFA-cup in 1996), Internazionale Italië (1988-1992, kampioen in 1989), en uiteindelijk bij de MetroStars in de Amerikaanse Major League Soccer (2000). Oorspronkelijk was hij middenvelder. Later, toen hij in de 30 was, ging hij libero spelen.
Dieptepunt van zijn carrière was de Duitse Bekerfinale in 1984 tussen Borussia Mönchengladbach (met Lothar) en Bayern München (de, zo was bekend geworden, nieuwe club van Lothar). Dit zou zijn laatste wedstrijd voor Borussia worden. Bij de beslissende penaltyserie miste Lothar, en verloor zo voor Borussia de wedstrijd.
Een ander dieptepunt voor hem is het feit dat Lothar geen Europacup I heeft gehaald. Lothar speelde in de spectaculaire Champions League finale van 1999 te Nou Camp, Barcelona: Bayern München - Manchester United (1-2). Bayern stond na 90 minuten voor met 1-0. Lothar was gewisseld, en ging op het dakje van de dug-out zitten. De voetbalschoenen uit. In de blessuretijd maakte Manchester (met o.a. Beckham, Solskjaer en Sheringham) er 2-1 van.
In totaal speelde hij 600 wedstrijden voor eende clubs, met 161 doelpunten (wat veel is voor een middenvelder), en 86 gele plus twee rode kaarten.
[bewerk] Nationaal elftal Duitsland
Matthäus speelde in totaal 25 wedstrijden op vijf WK´s: 1982, 1986, 1990, 1994 en 1998), beide aantallen een record voor een veldspeler. Hij won ook het EK 1980, en speelde op de vijf EK´s 1980, 1984, 1988, 1992, 2000 (niet 1996). Hij stopte in 2000 - in De Kuip na een 0-3 verlies tegen Portugal - met 150 interlands en 23 doelpunten voor het Duitse elftal - en in totaal vijf (gele) kaarten.
In Nederland werd hij bijzonder impopulair tijdens het WK van '86 na de wedstrijd Duitsland-Denemarken, toen hij de destijds voor PSV spelende Frank Arnesen een rode kaart bezorgde, door te simuleren dat deze een overtreding tegen hem had begaan. Later smeerde hij ook Mark van Bommel een rode kaart aan, door na een speels duwtje te vallen als een eikel in de herfst (Bayern-PSV, 1999).
[bewerk] Trainersloopbaan
Na zijn voetbalcarrière werd hij trainer van Rapid Wien en Partizan Belgrado en bondscoach van het Hongaarse nationaal elftal. Hij slaagde er niet in met dit team het Wereldkampioenschap voetbal 2006 te bereiken. Per 1 februari 2006 was hij trainer van Clube Atlético Paranaense in Brazilië, waar hij al snel ontslag nam ondanks slechts één wedstrijd niet gewonnen te hebben. Kort daarvoor was hij voor dertig dagen geschorst wegens belediging van een scheidsrechter. In het seizoen 2006-2007 treed hij aan als trainer bij het Oostenrijkse Red Bull Salzburg.
[bewerk] Palmares
Hij werd Duits en Europees Voetballer van het Jaar in 1990, nadat hij als aanvoerder de Deutsche Manschaft naar de wereldtitel had geleid op het WK in Italië. Later werd hij ook FIFA Wereldvoetballer van het jaar.
- Bundesliga Kampioen van Duitsland: 7x (1985, 1986, 1987, 1994, 1997, 1999, 2000)
- DFB-Pokal: 3x (1986, 1998, 2000)
- Serie A Kampioen van Italië (scudetto): 1x (1989)
- UEFA Cup: 2x (1991, 1996)
- Europees Kampioen: 1x (1980)
- Wereldkampioen: 1x (1990)
