Lichaamsschema
Het lichaamsschema is het subjectieve gevoel dat een persoon over zijn lichaam heeft.
Het lichaamsschema of het lichaamsbesef ontwikkelt mee met de ontwikkeling van het kind. Het wordt dus verfijnder. Het wordt eigenlijk door een leerproces opgebouwd uit ervaringen. Kleuters tekenen mensen nog vaak als "kopvoeters" (zonder romp). Ze zien van volwassenen immers meestal de benen (op hun oog-hoogte) en het gezicht, als volwassene zich naar de kleuter buigt. Later wordt de menstekening realistischer. Zo duurt het na amputatie soms een hele tijd eer de persoon zijn nieuwe lichaam correct ervaart.
Het is het spontane besef over grootte/houding/stand/onderlinge verhoudingen/ van het lichaam als één geheel. Zo schat men bijvoorbeeld spontaan vanzelf in of men door een nauwe doorgang kan. Bij volwassenen breidt het lichaamsschema zich zelfs uit naar het lichaam en omgeving. Het schatten van de eigen breedte varieert bijvoorbeeld van zomer (met licht kleding) naar winter (met een dikke overjas). Dit werkt zelfs op vergelijkbare manier wanneer men in een grote of juist een klein auto rijdt.
Bij het beleven van het lichaamsschema hoort ook de dominantie van de ledematen. Of men links- of rechtshandig en links- of rechtsvoetig is. Meestal is men ofwel links dominant ofwel rechts dominant. Uitzonderlijk komt ook gekruiste dominantie voor (linksvoetig/rechtshandig en rechtsvoetig/linkshandig). Men vermoedt dat er een verband is tussen gekruiste dominantie en het voorkomen van leerstoornissen.
Bij verder onderzoek blijkt er ook een dominantie te bestaan voor het (bij voorkeur) gebruiken van ogen en oren. Mensen kunnen dus rechtsogig of linksogig en rechtsorig of linksorig zijn. Welk oog gebruikt men bijvoorbeeld spontaan om door een sleutelgat te kijken; en als men je vraagt of de wekker nog tikt, welk oor breng je dan dichterbij?
Aangezien de zenuwbanen tussen zintuigen/ledematen en hersenen grotendeels gekruist verlopen, is bij linksdominantie de rechter hersenhelft dominant en omgekeerd.
