Legerkwestie
In 1908 nam politiek België de legerkwestie onder de loep. De legerhervorming werd door een commissie voorbereid met steun van regeringsleider Frans Schollaert en generaal Albert Hellebaut (minister van Oorlog).
Door deze hervorming zou de band tussen leger en natie aangehaald worden, hierop werd gunstig gereageerd door de Belgische Werkliedenpartij.
Kardinaal Desiré Joseph Mercier pleitte voor nationale eendracht en ook hem is de verbeterde situatie niet ontgaan.
Er bestond wel nog terughoudendheid in de Vlaamsgezinde kringen door de onrechtvaardige taaltoestanden.
Door de invoering van de persoonlijke dienstplicht werd voortaan 1 zoon per gezin onder de wapens geroepen. De loting en eventuele plaatsvervanging werden afgeschaft. Geld was dus geen garantie meer om aan de dienstplicht te ontkomen. Geestelijken waren wel vrijgesteld.
