Lederboktor
| Lederboktor | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
|
|||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Prionus coriarius Linnaeus, 1758 |
De lederboktor (Prionus coriarius) is een kever uit de familie boktorren (Cerambycidae).
[bewerk] Algemeen
In Nederland is deze kever slechts twee keer aangetroffen, beide keren in Limburg, en ook in België is deze soort zeer zeldzaam. De lederboktor is een grotere keversoort met een lengte van twee tot bijna vijf centimeter, en heeft twee grote, sterk getande tasters; die van het mannetje zijn breder, langer en sterker getand. Deze boktor heeft lang niet zo'n langwerpig lichaam als veel andere boktorren, het is meer ovaal van vorm. De dekschilden zijn donkerbruin tot zwart en de kaken zijn goed ontwikkeld; de kever kan er gemeen mee bijten als hij wordt opgepakt.
[bewerk] Voortplanting
De volwassen kever leeft maar enkele weken tot maanden en heeft als enige taak zich voort te planten, er wordt geen voedsel meer opgenomen. Vrouwtjes zitten veelal wachtend op een tak, terwijl mannetjes tijdens de schemering al vliegend op zoek gaan naar een partner. De lederboktor komt vrijwel alleen voor in oude bossen omdat de larven van bomen leven, zowel ondergronds als bovengronds. Deze larven eten echter geen 'normale' bomen, maar alleen rottende, dode of erg zieke bomen, soorten als de eik en de beuk hebben de voorkeur. Ook andere dode loofbomen zijn geschikt als voedsel, dieren die hout eten worden overigens ook wel xylofaag genoemd. De larve leeft minstens drie jaar en ziet er uit als een vliegenmade, maar wordt ongeveer 7 centimeter lang, is erg dik en heeft een oranjegele kop. Nadat de larve volgroeid is verpopt deze in een omhulsel van fecaliën en houtvezels, en aan het begin van de eerstvolgende lente kruipt de kever tevoorschijn.
