László Rajk
László Rajk (Székelyudvarhely, 8 mei 1909 – Boedapest 15 oktober 1949) was een Hongaars politicus en een van de bekendste slachtoffers van de zgn. "anti-titoïstische" zuiveringen van eind jaren veertig in Oost-Europa.
Rajk was de zoon van een eigenaar van een schoenenwinkel. Rajk studeerde Hongaars en Frans aan de Universiteit van Boedapest, maar omdat hij lid was van de Hongaarse Communistische Partij (MKP), werd hij geschorst. Tijdens de Spaanse Burgeroorlog vocht hij in de Internationale Brigades. In 1941 werd Rajk secretaris van het Centraal Comité van de MKP. In 1941 keerde hij via Frankrijk naar Hongarije terug en werd daar direct in hechtenis genomen. Na de bevrijding van Hongarije door het Rode Leger in 1945 kwam hij vrij. Rajk werd afgezet als secretaris en door Mátyás Rákosi opgevolgd. Hij werd echter wel in de regering opgenomen als minister van Binnenlandse Zaken. Als chef van de politie was hij in 1947 verantwoordelijk voor de arrestatie van oppositieleden.
In 1948 werd Rajk minister van Buitenlandse Zaken. Hij raakte al snel in conflict met partijleider Mátyás Rákosi over diens stalinistische beleid. In september 1949 werd Rajk gearresteerd en ervan beschuldigd een spion te zijn geweest van het vooroorlogse Hongaarse bewind, de Amerikaanse, Britse en Joegoslavische geheime diensten. De ernstigste beschuldiging was echter dat hij een titoïst was. Hij werd berecht, schuldig bevonden en op 15 oktober 1949 geëxecuteerd.
In maart 1956 werd Rajk gerehabiliteerd en op 6 oktober van dat jaar, aan de vooravond van de Hongaarse Opstand werd hij in Boedapest herbegraven.
Zijn weduwe Julia Rajk (geb. 1914) speelde een vooraanstaande rol tijdens de Hongaarse Opstand. Zijn zoon László Rajk Jr. was in de jaren tachtig een bekende dissident.
