Kyokushinkai karate
Kyokushinkai karate, Kyokushin karate of simpelweg Kyokushin is, net als andere karatestijlen, een van oorsprong Japanse vechtkunst. De vinder van dit systeem is MAS.OYAMA. Mas Oyama werd op 23-07-1923 in ZUID KOREA geboren in een klein dorpje vlakbij Gunsan. Zijn geboortenaam was: Chee-Hyong-I. Later zou hij over de hele wereld beter bekend worden als de vader van het Kyokushinkai-Karate: OYAMA Masutatsu (Mas. Oyama). Oyama had drie oudere broers en een zuster. Zijn vader was een edelman, "Yanban", en was gerechtigd zich als zodanig te kleden (Koreaans samurai). Zijn vader was ook politiek actief en had daarom een aantal 'vijanden'. Dit was de reden dat de naam van Chee-Hyung-I wel eens veranderde. De politieke activiteiten waren er de oorzaak van dat de familie min of meer uiteen viel. In 1931 werd de jonge Chee-Hyong-I uit veiligheidsoverwegingen naar zijn oudere zuster gebracht, die een boerderij in Manchuria te Zuid China had. Daar leerde hij van Mr. Yi kennen, die in die periode op de boerderij werkte, en die de Kempo-stijl beheerste afkomstig van Shi-Pa-Lohan-Sho (de 18 handen van Lohan).
Toen Oyama op 13-jarige leeftijd weer bij zijn ouders terugkeerde, continueerde hij zijn studie van Kempo, een tak van Shaolin-chi'uan-fa. Op het politieke vlak was zijn vader nog steeds actief en de situatie ontwikkelde zich zodanig dat Oyama in 1937 zich (als politiek vluchteling) in Japan moest vestigen. Vanwege de etnische verschillen tussen de Japanners en Koreanen brak er voor hem een moeilijk periode aan. Het leek in die periode dan ook het verstandigst om de Japanse Nationaliteit aan te nemen. De toen 15-jarige Chee-Hyong-I, kreeg de naam: OYAMA Masutatsu. De naam "Oyama" komt in Japan verhoudingsgewijs net zo vaak voor als "Jansen" in Nederland. Letterlijk vertaald betekent Oyama: "Grote berg". In Japan begon hij in de Sone-dojo te Kasagaya met Judo (hij werd in 4 jaar tijd Yondan), worstelen en Boksen. Het bleek dat hij "een talentvolle" leerling was.
In mei 1937 zag hij in een park een aantal studenten bezig met wat later bleek karateoefeningen. Hij werd hierdoor intens aangetrokken en dat leidde er toe dat hij door de studenten werd meegenomen naar de Takushoku-universiteit. Daar kwam hij in contact kwam met Funagoshi Gichin. Hij was meteen bevangen door de Karatemeester uit Okinawa en het lukte hem om student van Funagoshi te worden in de Mijiro-Dojo.Hij trainde als geen ander en al gauw bleek dat Oyama grote vorderingen maakte. In 1940 werd hij bij Funagoshi Ni-Dan. In Juli 1941 werd hij als student aan de Takushoku-universiteit toegelaten. Nu kon hij tevens op deze universiteit onder Funagoshi trainen. Toen hij in 1943 de militaire dienstplicht moest vervullen was hij Yon-Dan. Toen Oyama na de oorlog terugkeerde, kwam hij in contact met een aantal lieden die zich met de politiek bezig hielden.
Oyama, bevangen door alle ideeën werd daardoor beïnvloed. Wat hij niet kon weten, was dat hij door deze personen werd misbruikt. De teleurstelling was enorm. In die zelfde periode was Oyama in contact gekomen met de in Japan verblijvende Koreaanse meester in het Goju-Ryu Karate: So-Nei-Chu. Deze verbleef in Koenji, Tokyo. Verraden en radeloos wendde hij zich tot So-Nei-Chu. Deze gaf hem de raad zijn toevlucht zoeken in de natuur. Hij sprak: "Trek je terug op een eenzame berg. Dit wordt de schuilplaats om je ziel en lichaam te trainen. Na 1000 dagen bereik je een onbegrensd gevoel. Nu kun je dit nog bereiken. Smeed het staal nu het heet is. Train je eigen discipline voor het te laat is. Groei tot een groot man. Doe het nu".
Het was 1946 toen hij met een van zijn studenten Yashiro vertrok naar de ver verwijderde Minobu San in Chiba. Zijn bagage was wat voedsel, een katana, speren en een boek van Yoshikawa's heldendicht. Aan de voet van de berg bouwden ze vol verwachting een hut. Na zes maanden kon Yashiro het niet langer volhouden en verliet de lokatie. Elke maand kwam een andere vriend van Oyama, Kayama, kort op bezoek om wat eenvoudig voedsel te brengen. Op een dag vertelde Kayama dat hij door plotseling veranderende persoonlijke omstandigheden niet langer kon komen. Hierdoor kon Oyama zijn 1000 dagen niet volbrengen. Hij keerde na 14 maanden terug naar de bewoonde wereld.
In 1947 won hij de eerste Karate-kampioenschappen van Japan. Het ging er hard aan toe. Niemand kon van hem winnen. Een aantal vechters gaven al op, nadat ze Oyama tegen anderen zagen vechten. In 1948 trad hij in het huwelijk met Fujimaki Chiyako. Uit dit huwelijk werden drie dochters geboren. Oyama en zijn vrouw kregen geen zoon. Oyama bleef de behoefte om zijn 1000 dagen training op een berg te volbrengen, houden. Bovendien was hij niet tevreden over de wijze waarop de karateka in die tijd vochten. Hij besloot nogmaals naar de natuur terug te keren... Hij was vastbesloten zijn verdere leven aan het Karate te wijden. In 1948 verliet hij de beschaafde wereld en vertrok hij opnieuw naar de "wildernis"... Ditmaal ging hij naar de berg Kiyozumi-San, Chiba, op een plaats vlak bij een tempel. Deze plaats had hij gekozen omdat de omgeving hem sterk inspireerde. Vanaf deze berg zag hij de Pacific. Hij trainde daar 6 uur per dag. De rest van de tijd moest hij voor voedsel zorgen en mediteerde hij. Ook nu had hij een vriend die hem eens in de acht weken kort bezocht. Soms kon zijn vriend Oyama niet vinden, dan vertrok hij maar weer.
Jaren later kwam Oyama er achter dat zijn vrouw hem heimelijk had gesteund met de betaling van het voedsel. Hij trainde daar bijna onafgebroken en mediteerde elke dag. Voor een groot deel leefde hij van wat de natuur hem gaf. Door alle elementen die hij in de loop der jaren had geleerd te verweven met de moderne en traditionele systemen, ontwikkelde hij zijn eigen Karatesysteem. Hij maakte er een bijzonder sterk, functioneel en effectieve stijl van. De vele tegenslagen, de momenten van heimwee en vertwijfeling kon hij door volharding de baas blijven. Hij overwon zijn isolement. Nu kreeg hij volledig controle over geest en lichaam en later bleek dat hier het Kyokushinkai-Karate werd geboren...
Na 18 maanden keerde hij definitief terug naar de beschaafde wereld. Hij heeft daarna naam gemaakt door ongelooflijke demonstraties van zijn kunnen. Hij was o.a. een meester in "Tameshiwari" (breektechnieken). Ook op zijn rondreis door Amerika in de 50-er jaren versloeg hij iedereen die hem durfde uit te dagen. Hij had vaak maar één welgeplaatste stoot nodig om zijn tegenstanders uit te schakelen. Ontzagwekkend was zijn snelheid, timing en kracht. Hij werd over de wereld bekend als "The Godhand". In 1953 richtte hij de Kyokushinkai-Kan op. De betekenis van Kyokushinkai is: Kyoku = het uiterste Shin = waarheid; Kai = samenwerking. Kyokushinkai staat bekend als de hardste karatevorm. Het is een volwaardige karatestijl waarin de onderdelen kihon, kumite, kata en tameshiwari, alle verplichte onderdelen bij examens zijn. Kyokushinkai kenmerkt zich door gedisciplineerde en geestdriftige beoefening. De 'Fighting Spirit' wordt dan ook zeer hoog aangeschreven. Het gevecht zelf vormt het zwaartepunt van deze karatestijl.
Voor senioren worden wedstrijden gehouden zonder beschermers en vol contact is toegestaan. Binnen een strak kader van regels, waarop vijf scheidsrechters per wedstrijd toezien, is het geoorloofd de tegenstander buiten gevecht te slaan of schoppen. Verboden technieken zijn echter schoppen naar het kruis, en stoten naar hoofd, ruggegraat en hals.
Het Kyokushinkai werd begin jaren 60 in Nederland geïntroduceerd door Jon Bluming. Jon Bluming begon in 1959 te trainen onder Mas Oyama. Jon is momenteel één van de twee 10e Dan houders. Dit is de hoogst mogelijke Dan-graad die kan worden behaald\toegekend en geldt als uitzonderlijk eervol. Deze graad werd Jon Bluming in 1994 toegekend door Kenji Kurosaki.
Legendarische Nederlandse Kyokushinkai wedstrijdkarateka´s zijn onder andere Jon Bluming, Loek Hollander, Peter Smit, Nico Gordeau, Ko Willemse, Gerard Gordeau, Koen Scharrenberg, Eric Constantia, Semmy Schilt en Michel Wedel en John Kleijn (1991 - 8e op de wereldkampioenschappen in Japan en als enige Nederlander tot op heden).
Op de karategi worden in beginsel twee emblemen gedragen. Deze emblemen zijn het Kyokushinkai Kanji (de Japanse lettertekens voor Kyokushinkai) en het Kanku. Het Kanku-symbool geeft aan: oneindigheid.
Kyokushinkai heeft een basis (Kihon) van 6 kata's. In deze kata's zijn de basisibeginselen ondergebracht. 3x Sukugi kata (gericht op balans en beentevhnieken) 3x Taikyoku kata (Gericht op balans en armtechnieken) Mas. Oyama leerde oorspronkelijk 5 taikyoku kata van Funangishi die ze weer van Itosu leerde) 5x Pinan kata En verder nog 12 hogere kata waarin alle aspecten van het karate terugkomen.
[bewerk] Zie ook
- Karate
- Japanse vechtkunst
- Koreaanse vechtkunst
