Kroon van Karel de Grote
Image:Reichskrone Schatzkammer.jpg De bekendste van de keizerskronen van het Heilige Roomse Rijk van de Duitse Natie is de zogenaamde kroon van keizer Karel de Grote, die in werkelijkheid uit 962 of zelfs de de 11e eeuw stamt. Bronnen spreken elkaar daarin tegen. Wanneer de kroon uit 962 stamt dan is zij voor Otto de Grote gesmeed. De hoge met parels bezette kam is met zekerheid later aan de kroon toegevoegd.
Het kleurenschema van de gebruikte edelstenen en halfedelstenen is niet toevallig gekozen. De combinatie van groen, rood en wit was voorbehouden aan de Oostromeinse keizers. Door deze kleuren te gebruiken liet de Westromeinse Keizer, die door zijn evenknie in Byzantium niet werd erkend, zijn aanspaak op de keizerlijke macht illustreren.
Deze kroon werd met de rijksschat in Neurenberg bewaard en voor kroningen steeds naar Aken of Frankfurt overgebracht. De oude kroon werd in 1806 na de ondergang van het Heilige Roomse Rijk naar Wenen gebracht en heeft daar sinds die tijd ongebruikt in de schatkamer gelegen.
De schitterende oude kroon is geheel gesloten, heeft de vorm van een mijter en draagt een wereldbol getopt met een kruis en parels. De kroon is versierd met emailleerwerk in de Byzantijnse stijl en een groot aantal edelstenen, halfedelstenen, gemmen en intaglio's (gegraveerde stenen). De kroon wordt afgedekt met een opvallende maar veel later aangebrachte beugel en een gouden kruis. Deze kroon werd in 1790 voor het laatst gedragen bij een keizerskroning in Frankfurt. De Pruissische koningen gebruikten deze kroon als heraldisch symbool van hun "Tweede Rijk" en plaatsten een kroon die zij niet bezaten op hun wapenschild. De Oostenrijkse keizers gebruikten na 1806 de "Rudolfinische Keizerskroon".
