Kleinduimpje
Kleinduimpje (ook: Klein Duimpje) is het bekende sprookje van een jongetje "zo groot als een duim".
Hij wordt met zijn broertjes en zusjes door zijn ouders in het bos achtergelaten, omdat er te weinig eten voor hen is. Eerst weet hij de weg naar huis met behulp van witte steentjes, die Kleinduimpje achter zich heeft laten vallen, terug te vinden. Als ze voor de tweede maal worden achtergelaten heeft Kleinduimpje geen steentjes kunnen verzamelen en laat hij als noodoplossing broodkruimels achter. Die worden door de vogels opgegeten. Als zij al zoekend in het huis van de mensenetende reus terechtkomen, verwisselt Kleinduimje de mutsen van zijn broertjes en zusjes met de kroontjes van de slapende kinderen van de reus, waarop de reus zijn eigen kinderen doodt. Hij wil zich wreken op Kleinduimpje, maar deze heeft tijdens hun vlucht de zevenmijlslaarzen van de reus gestolen, zodat de reus hen niet meer in kan halen. Als ze tenslotte thuiskomen, blijkt dat hij ook nog eens de schatten van de reus heeft meegenomen.
Kleinduimpje en de reus is onder andere opgetekend door Charles Perrault.
[bewerk] Een andere versie
Het sprookje wordt vaak aan de gebroeders Grimm toegeschreven, maar hun sprookje Duimendik (KHM37) beschrijft andere avonturen. Dit sprookje is in Nederland en België ook als Kleinduimpje bekend.
- Een arme boer en zijn vrouw krijgen een kind niet groter dan een duim en noemen het Duimendik. De boer gaat op een dag het bos in om hout te halen en Duimendik wil paard en wagen naar hem brengen. Zijn moeder zet hem in het oor van het paard, om het zo commando's te geven. Twee mannen zien een loslopend paard, horen Duimendik, maar zien hem niet. Nieuwsgierig lopen ze er achteraan. Als ze merken hoe het in elkaar zit, besluiten ze Duimendik te kopen. Eerst wil de boer dat niet, maar Duimendik fluistert zijn vader in het oor het toch te doen en hij verkoopt hem voor veel geld. Een van hen zet Duimendik op zijn hoed. Als Duimendik nodig moet, wordt de hoed afgezet en Duimendik vlucht. Dan hoort hij hoe twee andere mannen een diefstal bij de pastoor plannen. Hij biedt zijn hulp aan en klimt zo door de tralies naar binnen. Dan begint hij tegen de mannen te schreeuwen, wat ze hebben willen. De keukenmeid hoort het en de dieven vluchten. Duimendik gaat in het hooi slapen. De volgende morgen wordt juist dat hooi aan de koe gegeven en Duimendik belandt in de maag van het dier. Er valt steeds hooi op zijn hoofd en daarom vraagt hij te stoppen met voeren. De meid denkt dat de koe spreekt en waarschuwt de pastoor. Als die het ook hoort wordt besloten het betoverde dier te slachten. De maag met Duimendik belandt op de mestvaalt, die weer wordt opgegeten door een wolf. Vanuit de maag belooft Duimendik hem veel eten en leidt hem zo naar het huis van zijn ouders. Hij eet zijn buik rond, maar kan daardoor niet meer naar buiten komen. Zijn ouders slaan de wolf dood en bevrijden Duimendik.
