Kalf (rundvee)
Een kalf is het jong van een koe. Een pasgeboren kalf heet een nuchter kalf of nuka. Een vrouwelijk kalf wordt ook wel een kuis (of kuus in dialect) genoemd. Een mannelijk kalf wordt een stierkalf genoemd.
Een kalf weegt bij de geboorte ongeveer 40 kilo. Omdat een kalf nog weinig afweer heeft, is het van belang dat het de eerste dagen biest van de eigen moeder krijgt. Een kalf dat bij de moeder is weggehaald, krijgt de biest uit een emmer (met speen) te drinken. Na een paar dagen biest te hebben gegeven, komt de gewone melk op gang bij een koe.
Na tien dagen gaan de meeste stierkalveren als vleeskalf naar een mesterij; een paar stierkalveren worden dekstieren. De meeste kuiskalveren blijven op het bedrijf. Een kalf krijgt melk of kunstmelk te drinken. Bij de geboorte van een kalf is alleen de lebmaag ontwikkeld, de andere drie magen ontwikkelen zich later. Als een kalf een paar weken oud is, begint het met het eten van wat krachtvoer en ruwvoer (hooi). Het propionzuur in het krachtvoer en het structuurrijke hooi stimuleren de pensontwikkeling. Langzaamaan gaat een kalf meer vast voedsel eten en krijgt het minder melk. Als een kalf ruim twee maanden oud is, weegt het ongeveer 80 kilo. Dan krijgt het kalf geen melk meer; het wordt gespeend. Het eerste half jaar gaat het kalf nog niet naar buiten en krijgt het geen kuilgras om een mogelijke besmetting met paratuberculose te voorkomen.
In de natuur wordt een kalf gespeend tussen de zes en elf maanden, afhankelijk van het ras. Een koe zit op de top van haar melkproductie tussen de zes en acht weken na de geboorte van haar kalf. Daarna neemt de productie geleidelijk af en zal een kalf meer vast voedsel eten.
Als een kalf een jaar oud is, weegt het ongeveer 350 kilo en wordt het een pink genoemd.
