Johan Alberts
Johan Casper Paul Alberts (Amsterdam, 11 februari 1893 — Den Haag, 1967) was een Nederlands letterkundige, dichter en journalist.
Na een zeer ongelukkige jeugd, zijn ouders scheidden kort na zijn geboorte en zijn moeder hertrouwde op zijn zevende, scheidde een half jaar later en stierf korte tijd later, en na een zwerftocht over de Veluwe met zijn stiefvader eiste zijn natuurlijke vader hem op die hem twee jaar lang in huis opsloot en hem huishoudelijk werk liet doen, waaraan hij ontsnapte door van het dak te springen, kwam hij in 1914 in het nieuws toen hij het literair tijdschrift De Kroniek oprichtte, waaraan hij twee jaar later bijna financieel ten gronde ging.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werkte hij voor de krant "Het Vaderland" als oorlogscorrespondent. Hij vertrok naar Nederlands Indië waar hij redacteur werd van de "Java-Bode" en probeerde als vliegenier aan de kost te komen, naast zijn baan als koloniaal ambtenaar. Na de Tweede Wereldoorlog werd hij gerepatrieerd en kwam hij te werken als redacteur-verslaggever Kunst en Wetenschap voor De Telegraaf.
Vrijwel alles uit zijn zeer omvangrijke werk gaf hij uit in eigen beheer, dit terwijl hij een armlastig leven leidde. Jan de Hartog heeft hem in 1950 geprobeerd bekender en geliefder te maken door een bloemlezing van zijn werk uit te geven. Alberts verkoos echter buiten het literaire wereldje te blijven.
