Jodenster
Tijdens de Tweede Wereldoorlog moesten Joden boven de leeftijd van zes jaar in een groot deel van het door de Nazi's bezette Europa een jodenster dragen. Dit kenteken bestond uit een zwart getekende zespuntige ster uit gele stof ter grootte van een handpalm met de tekst (in de landstaal) in zwarte letters 'Jood'. De ster diende om Joden te identificeren. De jodenster moest zichtbaar en vast opgenaaid op de linkerkant ter borsthoogte van het kledingstuk gedragen worden. De Nazi's grepen hiermee terug op het Europese middeleeuwse gebruik, waarbij Joden verplicht werden om een 'jodenhoed' en een 'geel kenteken' te dragen. Dit was in gebruik tussen 717 en 1586.
De Nazi's maakten het dragen verplicht in Polen vanaf 23 november 1939. Vanaf 1 september 1941 moesten alle joden vanaf 6 jaar oud in het gehele Duitse Rijk de ster dragen, op grond van de Polizeiverordnung über die Kennzeichnung der Juden. In Nederland werd de Duitse beslissing op 9 mei 1942 gepubliceerd. Een paar dagen eerder, op 29 april 1942, werden de voorzitters van de Joodsche Raad, Asscher en Cohen, over de maatregel geïnformeerd. Zij informeerden diezelfde dag per circulaire de Joden: met ingang van zondag 3 mei 1942 moesten alle Joden in Nederland de zespuntige 'jodenster' dragen (per persoon voorlopig maximaal 4 sterren, per 4 sterren (of minder) één textielpunt, prijs per ster 4 cent (omgerekend naar de waarde in 2005 is dit: € 0,22), door de dragers zelf te betalen...
