IJsbreker
Een ijsbreker is een schip met een versterkte romp dat in staat is ijs te breken. Er zijn verschillende technieken om ijs te breken:
- Het ijs wegduwen
- 'Door het ijs zakken'
- Het ijs kapot drukken
Kleine ijsbrekers zijn in staat tegen het ijs aan te botsen. Het ijs breekt en een vaargeul komt vrij. Dit kan tot maximaal 1 meter ijs.
De grootste ijsbrekers ter wereld zakken door het ijs. De ijsbreker 'klimt' als het ware op de laag ijs en zakt er vervolgens door zijn gewicht doorheen. Vaak hebben deze schepen halverwege de onderkant een extra schroef zitten voor extra stuwkracht. Deze techniek is mogelijk in ijslagen tot 4 meter dik. Daarvoor moet het erg hard vriezen. Uit veiligheidsoverwegingen vliegt er daarom zo mogelijk constant een helikopter voor het schip uit om de dikte van het ijs te meten en de beste route door te geven.
Een hovercraft kan ijs kapot drukken. Dit lijkt onwaarschijnlijk, omdat een hovercraft de bodem niet raakt, maar een hovercraft heeft een gigantische liftkracht, en door de luchtstroom onder de hovercraft kan deze gemakkelijk ijs kapotdrukken. Het is een van de meest effectieve ijsbreekmethodes, maar qua brandstofkosten heel erg duur. Daardoor wordt deze techniek weinig toegepast; alleen op rivieren in Canada en Verenigde Staten. Het werkt tot ongeveer 1 meter dik ijs.
Een ander krachtig type ijsbreker is de atoomijsbreker die in Rusland wordt gebruikt in onder andere de Noordelijke Zeeroute. De Arktika was op 17 augustus 1977 het eerste oppervlakteschip dat de Noordpool wist te bereiken.
