Igor Smirnov (president)
Igor Nikolayevich Smirnov (23 oktober 1941) is de president van Transnistrië, de laatste communistische enclave binnen Europa. Transnistrië bevindt zich in feite op Moldavisch grondgebied en ligt als enclave ingeklemd tussen Moldavië en de Oekraïne. Transnistrië, dat ook wel bekend is als Transnistria of Pridnestrovian Moldavian Republic (PMR), wordt door geen enkel land ter wereld erkend.
Inhoud |
[bewerk] Politieke loopbaan
Smirnov is een voormalig metaalbewerker uit de Kamtsjatkaanse hoofdstad Petropavlovsk-Kamtsjatski dat ligt in het Russische Verre Oosten. Smirnov arriveerde in 1987 in Moldavië SSR waar hij gekozen werd tot voorzitter van de Opperste Sovjet in het Russisch: Верховный Совет. De Opperste Sovjet stond voor het hoogste bestuur met wetgevende macht in de Sovjet Unie. Transnistrië maakt in die tijd nog deel uit van Moldavië SSR. Aan het einde van de Sovjet-periode weigert Transnistrië zich aan te sluiten bij Moldavië, op 2 september 1990 verklaart het bestuur de onafhankelijkheid van Transnistrië. Igor Smirnov wordt benoemd tot president op 1 december 1991, ongeveer een maand voor de officiële ineenstorting van de Sovjet Unie.
[bewerk] Verkiezingen
In de tijd van haar bestaan zijn er in de Republiek drie verkiezingen gehouden. De uitslag van die verkiezingen is overigens door geen enkel land erkend, behalve door Transnistrië zelf. De verkiezingen vonden plaats in 1991, 1996 and 2001. Elke keer werd Smirnov door een grote meerderheid gekozen, in 2001 wint bij met 81,9% van de stemmen van zijn tegenstanders Tom Zenovich en Alexander Radchenko. In 1996 krijgt Smirnov 72% van de stemmen tegen Vladimir Malakhov.
[bewerk] Monitor
In 2003 brengt de United States Departement of State een rapport uit over de mensenrechtensituatie in Transnistrië. In dit rapport constateren de Amerikanen dat het kiesrecht in Transnistrië niet veel voorstelt. Voorafgaand aan de presidentsverkiezingen van 2001 hebben de autoriteiten vrijwel alle politieke partijen en andersdenkende kranten opgeheven, ook konden kandidaten zich niet registreren om deel te nemen aan de verkiezingen. Vanaf dat moment worden de verkiezingen niet meer gemonitord door internationale organisaties omdat dat de verkiezingen - die een wassen neus zijn - alleen maar legitimiteit zou verschaffen.
